ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν η ίδια σου η μάνα σε αποκαλεί τρελή, κάποια στιγμή αρχίζεις να το πιστεύεις. Πάντα πίστευα πως η σχέση μου με την μαμά μου είναι από τις καλύτερες που θα μπορούσε να έχει κανείς.Μιλάμε για τα πάντα,κάνουμε βόλτες, αστεία και γενικά ότι χαρακτηρίζει μια τρυφερη και όμορφη σχέση μαμάς-κόρης. Τον τελευταίο καιρό όμως τα πράγματα είναι αρκετά τεταμένα. Έχει σχεδόν 2 χρόνια που ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, στην πόλη όπου κατοικώ ακριβώς στα τέσσερα χρόνια. Από εκέινο το σημείο και έπειτα υπάρχει μια συνεχης μουρμούρα για το τι θα κάνω στην ζωή μου, γιατί δεν ψάχνω για μεταπτυχιακά, γιατί δεν ψάχνω για καλύτερη δουλειά (δουλεύω κάπου ήδη), γιατι η τάδε γνωστή κάνει μεταπτυχιακό και εσύ δεν κάνεις και πολλάααα πολλααααά γιατί!Συχνά με αποκαλεί τρελή, κακιά και ηλίθια, γιατί δεν κάνω ότι οι άλλοι, γιατί δεν χωνεύω την γυναίκα του αδερφού μου(την οποία και η ίδια η μαμά μου κατηγορεί), γιατί δεν θέλω να συνεχίσω τις σπουδές μου, γιατί όλα για μένα τα κάνει κ εγώ είμαι απλά αχάριστη.Νομίζει ότι αν κάνω ένα μεταπτυχιακό ως δια μαγείας θα έρθει κάποιος και θα μου προσφέρει δουλειά.Μαλώνουμε, με βρίζει, κλαίω για ώρες και μετά πάντα την συγχωρώ και το ξεχνάω αλλά πραγματικά, νομίζω ότι αρχίζω να τρελαίνομαι...Δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ επειδή σκέφτομαι συνεχώς τι να κάνω για να την ευχαριστήσω...Δεν ξέρω τι να κάνω...