ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω σχεση με το αγορι μου 1 χρονο. Μενουμε μαζι. Ερωτευτηκαμε απο την αρχη αμοιβαια. Καπνιζαμε χορτο και οι δυο.Εγω δεν καπνιζα τοσο συστηματικα πριν το γνωρισω. Και ισως αυτο μας εφερε πιο κοντα. Θεωρω οτι γενικα ζουσαμε τον ερωτα μας στα κοκκινα. Ολα εγιναν πολυ γρηγορα. Μας ετυχαν καποιες στραβες μιας και το εμαθαν οι γονεις μου για το χορτο. Κοντεψαμε να χωρισουμε ωσπου αποφασισαμε να το κοψουμε εντελως και να ξεκινησουμε ενα διαφορετικο τροπο ζωης.. Ετσι και εγινε. Κοψαμε μαχαιρι ολες τις παρεες που συνηθιζαμε. Γενικα εχουμε μεινει πολυ μονοι μας. Δεν ειχα ιδεα ποσο μπορει να αλλαξει η ζωη σου. Εχουμε βαλει στοχους, έχουμε βελτιώσει την καθημερινη μας ζωη, ζουμε σε μια αληθινη χαρα και το ευχαριστιεμαι πραγματικα. Παρολο που δεν εχουμε φιλους. Και αυτοι που έχουμε παρά είναι συντηρητικοί για μας. Οι γονεις μου τον ειχαν δεκτει με ολη τους την καρδια.Τον βοηθησαν περισσοτερο απο οτι ενας συνηθισμενος γονιος θα στηριζε το γκομενο της κορης του σε τοσο μικρο διαστημα. |Γενικα εκαναν πολλα αλλα αυτος δεν φανηκε να τα εκτιμησε οπως επρεπε. Αφου εμαθα για το χορτο αλλαξαν. Αφησαν να εννοηθεί οτι τον δελεαζει το οτι ειμαστε ευκαταστατοι και αυτος εχει στερηθει πολλα. Δεν αμφισβητω οτι το αγορι μου δεν με αγαπαει ή οτι με βλεπει σαν τροπαιο. Παρολο που ξερω πως οι γονεις του αυτο κανουν. Παρολα αυτα οι γονεις μου δεν τον απεριψαν. Η επιλογη ειναι δικη μου μου λενε και συνεχιζει να εχει μια θεση στο οικογενιακο τραπεζι και του μιλανε παντα με σεβασμο. Εγω ντρεπομαι τους γονεις μου για την συμπεριφορα του αγοριου μου σ'ολο αυτο. Που ποτε δεν ειπε ευχαριστω για οσα του προσφεραν και το χειροτερο που ποτε δεν ηταν ειλικρινης. Ξερω πως ειναι απο τους ανθρωπους που θα προτιμησουν να πουν περι ανεμων και υδατων παρα να εστιασουν στο προβλημα και απλα να περιμενουν να ξεχαστει. Ετσι δεν ανεφερε ποτε οσα εχουν συμβει. Κατανοητο οτι νιωθει αβολα. αλλα ειναι δειλος. δεν εχει το θαρρος να μιλησει ξεκαθαρα. Να πει πως αγαπιομαστε και πως δεν συμβαινουν ολα αυτα που σκεφτεστε στο κεφαλι σας και οτι εχουμε κανει καποια λαθη.Να υπερασπιστει τη θεση του, τη θεση μας απλα περιμενει να ξεχαστει. Δεν κανει αν προσπαθω μονο εγω. Εχει πολλα καλα αλλα τι να κανεις εναν αντρα που δεν εχει λογο; Κρυβεται πισω απο το δακτυλο του;Ξερω πως εχω επηρεαστει.Κανονικα δεν πρεπει να ακουω τους γονεις μου και πως δεν πρεπει να επιτρεπω να μιλανε γι αυτον και να τον στηριζω παντα. Αλλα ειναι οι γονεις μου. Και σε πολλα εχουν δικιο. Ολο αυτο εχει ως συνεπεια να ξεχναω πολλες φορες τι ερωτευτηκα σ αυτον τον αντρα. Να ξεχναω να τον φιλαω και να τον αγκαλιαζω. Να αποφευγω το σεξ τις περισσοτερες φορες. Και γενικα να ξεχναω να ειμαι ερωτευμενη. βγαινουμε κανουμε πραγματα αλλα ξεχναμε να περναμε καλα. Δεν κοιταω αλλους αντρες απλα εχω αρχισει να εχω αμφιβολιες για το αν θα θελω να ειμαστε μαζι. Θελω τις συμβουλες σας.