ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οτι κακως ειμαι τοσο συναισθηματικη στα ερωτικα μου.οτι πρεπει παντα να κραταω μια πισινη, να μην τα δινω ολα.τρομαξε που με ειδε συνεχομενες μερες σε κατασταση εκτακτου αναγκης αφου χωρισα. να κλαιω και να μην μπορω να καταλαβω τι εγινε ξαφνικα. δεν μπορεις, λεει, να γινεσαι τοσο χαλια για εναν αντρα. θα τον αγαπας, αλλα δεν θα τα δινεις ολα.και ενω η συμβουλη της θα μπορουσε να ειναι η σωτηρια μου απ την τρελα κ τον πονο..δεν μου αρεσει αυτο που ακουω. με τον ανθρωπο που ειμαι μαζι αφου υπαρχει ερωτας και μετα αγαπη, πως να κρατησεις πισινη? δεν μου αρεσει αυτη η εννοια της αγαπης. οχι να μην προφυλασεις τον εαυτο σου, αλλα να κρατας πισινες, να ελεγχεις τα συναισθηματα σου μηπως και ξεφυγει λιγο παραπανω στη μεζουρα.βεβαια οταν ο "αλλος" δεν εχει την ιδια αποψη,εσυ θα εισαι παντα αυτος που σαι στα πατωματα.και εκεινος αυτος που θα το ξεπερασει σε δεκα μερες.δεν ξερω αλλον τροπο να αγαπαω.αλλα φοβαμαι οτι θα με κανουν καποιοι να τον μαθω.