ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.3.2018 | 09:59

Η μάνα μου ελέγχει τα πάντα στην οικογένειακη μου

Από μικρή η μάνα μου δεν με άφηνε να έχω φίλες . Με έδερνε με υποτιμούσε με μείωνε. Παντρεύτηκα και όταν έκανα παιδιά αυτη είχε τον πάνω λόγο στο μεγάλωμα τους δηλαδή εγω να κάνω δουλειές του σπιτιου και τίποτα άλλο ούτε με άφηνε ούτε να παίζω μαζί με τα παιδιά μου γιατί κάνω όπως το μωρό. Μόνο τον άντρα μου να τα έκανε αυτά ως και Αλλαγή πάνας μπάνιο δεν τα έκανα ποτέ μου γιατί δεν με άφηνε λες και αυτή τα γέννησε. Περίπατο με τον άντρα μου και με τα μωρά μου δεν με άφηνε γιατί πρώτα Ειναι η σκούπα το ξεσκονόπανο και δεύτερο να μην βλέπω κόσμο. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν ο γιος μου με ειδικές ανάγκες και η κόρη μου σπουδάζει και ακόμα η μάνα μου ελέγχει το τι ωρα θα γυρίσει η κόρη μου με ποιον θα βγει αν καπνίζει όπως είπα και πιο πάνω κες και αυτή τα γέννησε. Είμαι 45 ετών και δεν με αφήνει ούτε να οδηγήσω ούτε φίλες ούτε να μιλώ με κανένα στο τηλέφωνο μόνο ξεσκονόπανοσκούπα . Ακόμα φαγητό δεν με αφηνε να βλέπω πως μαγείρευε με έδιωχνε Της μίλησα αυτή τίποτα.μου φώναζε με μείωνε και μου ειπε να μην της φωνάζω και δεν ξέρω να κάνω τίποτα Της μίλησε ο αντρασ Μου τίποτα .τησαδελφής μου δεν τα κάνει αυτά. Ούτε και αισθητικό , ούτε και κομμώτρια δεν με αφήνει να πάω για να μην δω κόσμο. Της αρέσει να με δέρνουν τα μωρά μου ο άντρας μου,της αρέσει να μου κάνουν παρατηρησεισ Οι δικοί της και οι ξένοι Ο σντρας μου ειναι Με το μέρος της άσχετα αν μενομαι σε πάνω κάτω τα σπίτι. Σπίτι μου δεν μας αφήνει να έχουμε. Ακόμα τα ρούχα το τι θα φορέσω ελέγχει και το σπίτι όταν λείπω.
11
 
 
 
 
σχόλια
Σε δέρνουν ο άντρας και τα παιδιά σου; Δέχεσαι ενδοοικογενειακή βία εν ολίγοις.Ακομη και αυτό που σου κάνει η μητέρα σου βία είναι.Ψυχολογική.Απο τον τρόπο που γράφεις φαίνεσαι ταραγμένη.Κατσε,βάλε τη σκέψη σου σε μια σειρά.Εχεις συνηθίσει αυτή τη κατάσταση γι'αυτό μάλλον συνεχίζεις να την υπομένεις.Εισαι 45 ετών.Ξερω το "πάρε τη ζωή στα χέρια σου'' θα ακουστεί σκέτο κλισέ, όμως μόνο αυτό ταιριάζει στη προκειμένη.Αντιμετωπιζεις μια κακοποιητικη κατάσταση.Αυτα που κάνει η μητέρα σου μπορουν να χαρακτηριστούν και ψυχωσικά αλλά αυτή είναι δουλειά του ειδικού.Η μητέρα σου χρειάζεται ειδικό.Επειδη φυσικα έτσι όπως μας περιγράφεις τη κατάσταση προφανώς και δε θα πάει, απομάκρυνε την απτή ζωή σου όπως μπορείς και πήγαινε και εσύ σε κάποιον ψυχολόγο έτσι ώστε να σε συμβουλεύσει για το πώς να αντιμετωπίσεις τη κατάσταση.Προσπαθησε να βρεις μια δουλειά για αρχή, αυτό θα σε κάνει πιο ανεξάρτητη.Και οπωσδήποτε εμπιστευσου κάποιον ειδικό ώστε να ανακαλύψεις τους λόγους που υπομένεις τη συμπεριφορά και τον ψυχωσικό έλεγχο της μητέρας σου.Αν σε κακοποιεί ο άντρας σου,από ότι κατάφερα να καταλάβω από τα λεγόμενα σου,πάρε όσο κουράγιο σου απομένει και ζητά βοήθεια από κάποια γραμμή υποστήριξης γυναικών.Πιστευω για αρχή, η εύρεση εργασίας και η επίσκεψη ειδικού θα βοηθούσαν.Καταλαβαινω ότι δε μπορείς να κάνεις μεγάλα βήματα, είναι μια κατάσταση την οποία έχεις συνηθίσει να δέχεσαι παθητικά.Μικρα βήματα, όπως τι να βρεις δουλειά για να είσαι ανεξάρτητη πχ, θα σε βοηθήσουν να βγεις σιγά σιγά από αυτή τη κατάσταση.Σε κάθε περίπτωση απομάκρυνε τη μητέρα σου και επαναλαμβάνω,αν κακοποίησε από τον άνδρα ή τα παιδιά σου φύγε!
Είσαι 45 χρονών, δεν νομίζεις οτι το "δεν με αφήνει" είναι γελοίο; 'Η πραγματικά είσαι ανίκανη να αναλάβεις τις ευθύνες σου και έχει πέσει πάνω σου γιατί τα κάνεις όλα χάλια ή η γυναίκα είναι σαλταρισμένη κι εσύ ενοχική οπότε την αφήνεις να κάνει ό,τι θέλει. Μάντεψε όμως, και στη δεύτερη περίπτωση πάλι εσύ είσαι η ανίκανη της υπόθεσης που τόσα χρόνια της επέτρεπες να σε χειρίζεται.Τι περίμενες; Οτι θα κατέβει διαιτητής εξ'ουρανού να σου δώσει δίκιο και να την βάλει στη θέση της; Βρες τρόπο, είτε με ψυχολόγο είτε μόνη σου, να την αποκλείσεις.'Εστω κι αν χρειαστεί να μην της ξαναμιλήσεις, τουλάχιστον για ένα διάστημα. Ψυχανεμίζομαι οτι κι ο άντρας σου κάπως έχει βολευτεί με το να σ'έχουν του κλώτσου και του μπάτσου. Ξύπνα, δεύτερη ζωή δεν έχει, ήδη έχασες πολλά.
Καμιά φορά ο ρόλος του θύματος σε κάνει να βουλιάζεις γλυκά σε μία πλασματική γαλήνη. Μοιρολατρείς απαθής, γιατί το να επαναπροσδιορίσεις τον εαυτό σου διαφορετικά (πέρα απ'το οτι είναι επίπονο επειδή παραδέχεσαι το φταίξιμό σου) απαιτεί ενεργοποίηση. Και ποιος θέλει ενεργοποιηθεί έχοντας "βολευτεί" σε μία γνώριμη, έστω και άσχημη κατάσταση; Ποιος θέλει να πάρει το τιμόνι απ'τα χέρια του άλλου και να ορίσει ο ίδιος την πορεία του, όταν έχει μάθει να του τα έχουν όλα έτοιμα-ακόμα και το ποιος είσαι ή τι αξίζεις στο έχουν έτοιμο-τι βολικό(;).Και ποιος δεν την έχει πατήσει σε κάποια φάση της ζωής του είτε με γονείς, με σύντροφο, με φίλι, με εργοδότη. Το παν είναι να το καταλάβεις κάποια στιγμή και να ζήσεις χωρίς φόβο.
Καραβάν' μου, χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω! :*Είναι μια "δραστική" λύση και αυτή! Τι να κάνουν οι "10 εντολές"; Να πεθάνουν; Από την άλλη, ούσα κόρη μιας παρεμβατικής μαμάς, όχι βέβαια στο ακραίο σημείο που περιγράφει η εξομολογούμενη, παρεμβατικής όμως, η συμβουλή μου να θέσει όρια προέρχεται από βιώματα. Δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς ξεβολεύονται όλοι από μια πάγια κατάσταση και φυσικά θα αντιδράσουν. Άσχημα. Εγώ π.χ. έφτασα στο σημείο να μη μιλάω με την, συχωρεμένη πια, μαμά μου για έξι μήνες τότε.Ότι καταφέρει όμως, κέρδος θα είναι.Αρκεί να κινητοποιηθεί.
Κι εγώ χαίρομι Furfulo και χαιρετώ σε αγαπητό Λεμόνι. Ισχύει ότι έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο πλέγμα ψυχολογίας μέσα της που είναι άθλος να ξεφύγει. Θα χρειαστεί πάρα πολύ μεγάλη ενέργεια κι ίσως κάποιος πολύ σταθερός δίπλα της (δυστυχώς κι ο άντρας της και τα παιδιά της την εκμεταλλεύονται...ενώ θα μπορούσαν να είναι στηρίγματα). Ίσως ένας ειδικός θα μπορούσε να την κάνει να δει τι έχει χάσει κι ότι δεν έχουν χαθεί όλα ακόμα μιας κι έχει ακόμα χρόνια μπροστά της. Ωστόσο ακόμα κι αυτό για να γίνει πρέπει να μεσολαβήσει κάτι καταλυτικό. Ένα πολύ γερό κίνητρο ή ένα πολύ γερό χαστούκι...Της εύχομαι το πρώτο.
Scroll to top icon