ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας ! Εδώ και ένα χρόνο συγκατοικούμε με το αγόρι μου. Το κακό της υπόθεσης είναι πως λίγο πριν αποφασίσουμε να συγκατοικήσουμε είχε ήδη μετακομίσει στο πατρικό του αλλα σε δικό του όροφο λόγω του ότι δεν του έφταναν τα χρήματα για το νοίκι. Γενικά δεν είναι αυτό που λέμε μαμάκιας. Ίσα ίσα- το αντίθετο μάλιστα. Απλά η μάνα του τον πιάνει στο φιλότιμο. Εκείνος βοηθά τους δικούς όσο μπορεί γενικά και πολύ καλά κάνει. Αλλα αν εξερέσουμε οτι όλοι οι υπόλοιποι μέσα στο σπίτι του είναι κουλ, η μάνα του δεν είναι και τόσο… Για την ακρίβεια, είναι μια μια κλασσική Ελληνίδα μάνα (μπρρρρρ) που προσπαθεί (ο θεός να το κάνει προσπάθεια) να είναι κάπως διακριτική… Στην αρχή ήταν όλα μια χαρά. Μετά άρχισε να θέλει να ανεβαίνουμε τις Κυριακές να τρώμε όλοι μαζί. Εγώ που είχα μια Κυριακή την εβδομάδα να κάτσω να χαλαρώσω λίγο δεν είχα καμιά όρεξη να ανέβω πάνω να φάω μαζί τους. Δεν είναι οτι δεν συμπαθώ την οικογένεια του φίλου μου. Είναι πως έχω ανάγκη τον προσωπικό μου χώρο…. Και βέβαια ο φίλος μου το καταλάβαινε και δεν μου ζήτησε ποτέ το λόγο. Ίσα ίσα που μου έλεγε να κάτσω να ηρεμήσω και κανόνιζε εκείνος για μένα. Δεν είναι οτι δεν πήγαινα καθόλου πάνω. Είναι οτι δεν ήθελα να πηγαίνω συνέχεια. Άσε μας καλή μου γυναίκα στον πόνο μας. Μια Κυριακή έχουμε για πάρτη μας κι έχουμε κ εσένα να κάνεις σκηνές στο γιο σου που δεν ήρθα να με ταίσεις…! :/ Λες κ είμαστε ηλίθιοι και δεν ξέρουμε που το πας…! Μια μέρα πέταξε στο φίλο μου -μπροστά μου- ένα υπονοούμενο για γάμους και μαλακίες κ ο φίλος μου μόνο που δεν την έβρισε. Και καλά της έκανε γιατί το παράχεσε… Γενικά με τον άνθρωπο μου είμαστε πολύ καλά και τα βρίσκουμε. Έχουμε τις ίδιες ιδέες και αξίες για τη ζωή στα περισσότερα πράγματα. 'Ενα απο αυτά είναι κ ο γάμος. Δεν μας αφορά αυτό το καμμάτι σαν ζευγάρι. Μας ενδιαφέρει η ιδέα του συντρόφου. Όχι της οικογένειας…. Δεν θέλουμε να παντρευτούμε βρε αδερφέ ! Δικαίωμα μας ! Πως θα γίνει τώρα δηλδή…; Σε κάποια φάση ο φίλος μου χρειάστηκε να λείψει για κάποιο χρονικό διάστημα για επαγγελματικό ταξίδι… Κι εκεί ήταν που στράβωσα μαζί της πολύ… Με κυνηγούσε όλη μέρα να φάω. Καλή μου γυναίκα δεν είμαι χαζή. Δεν μπορείς να με πάρεις σόνι και ντε με το μέρος σου για να παντρευτώ το γιο σου. Δεν θα γίνω κόρη σου Δεν θα γίνω νύφη σου. Δεν θα γίνω παραδουλεύτρα σου. Δεν θα γίνω τίποτα. Με πιο δικαίωμα μου λες να έρθεις στο σπίτι που μένω με το γιο σου ντε και καλά να βοηθήσεις να καθαρίσω. Τον γιο σου τον ρώτησες; Που έτσι και του έλεγα τίποτα γι' αυτο θα γινόταν τούρμπο και θα σ' έκανε με τα κρεμμύδια…; Με πιο δικάιωμα με παίρνεις τηλεφωνο οτι ώρα σου καπνίσει για να μου δώσεις φαί για να με πρήξεις να' ρθω πάνω…; Θες παρέα; Πες μου, έλα να πιούμε καφέ το Σάββατο. Γιατί με φέρνεις σε δύσκολη θέση…; Γιατί με περνάς για ηλίθια…; Έχουμε και δουλειές. Δεν γίνεται να αρχίσουμε να φοβόμαστε το πότε θα αρχίσει να χτυπάει το τηλέφωνο… Αισθάνθηκα λες και με παρακολουθούσε κανένας…! Αφού έχω αρχίσει να σκέφτομαι να φύγω απο κει μέσα και να νοικιάσω σπίτι μόνη μου. Ξέρω οτι φαίνονται άσχημα όσα γράφω...Ίσως και σκληρά...Αυτός ο έμμεσος έλεγχος όμως μου δίνει στα νεύρα και άσχημα…!!!!