ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοντεύει χρόνος περίπου από την πρώτη "γνωριμία" και το θυμάμαι αυτές τις μέρες.I miss this. Όλο το φλερτ, όλη την προσμονή που είχα τότε. Τη γοητεία που μου έβγαζες, το να ανυπομονώ να γνωριστούμε καλύτερα. Και μετά το να ανυπομονώ να ζήσουμε πράγματα μαζί.Ίσως ήθελα πολλά τελικά, το καταλαβαίνω σιγά-σιγά. Ό,τι έδινες ήταν αρκετό απλά είχα απληστία και βιασύνη όπως φάνηκε.Ήταν ο τρόπος μου να προστατευτώ μάλλον βλέπεις. Αφού το ήξερα ότι όσο περνάει ο καιρός θα θέλω και περισσότερα ρίσκαρα και τα ζήτησα πιο γρήγορα.Και ήταν πολύ ωραία όσο φαινόταν ότι μου βγήκε σε καλό αυτό το ρίσκο.Ένιωθα ωραία. Ναι, όσο κι αν σου φαίνεται αντιφατικό, ένιωθα ωραία.Ένιωθα ηρεμία, ένιωθα πολύ έντονα ότι μου λείπεις, ένιωθα ότι υπάρχει ένα άτομο το οποίο κάνω να νιώθει χαρούμενο. (Κι ας πίστευε εκείνο ότι είναι κακός άνθρωπος κι ότι ίσως δεν του αξίζει να νιώθει έτσι.)Όχι ότι το έκανα τελικά αυτό το τελευταίο. Όπως φάνηκε απλά το πίστευα επειδή ήθελα να το πιστέψω.Το πίστευα όμως και ανυπομονούσα για το καλοκαίρι.Well, το καλοκαίρι έφυγε.