ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τόσα χρόνια νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό που με πνίγει μέρα με τη μέρα. Ο γιος μου, είναι παντρεμένος με μια κοπέλα, την νύφη μου. Από τότε που την γνώρισα, την έκανα παιδί μου, ήμουν πάντοτε διακριτική στη ζωή τους, και περίμενα πάντα εκείνους να μου πουν πότε χρειάζονται κάτι με σκοπό να μην μπαίνω στα πόδια τους. Πέρασε ο καιρός, και ήρθε η εγκυμοσύνη, εγώ έκανα μεγάλη χαρά που θα έκανα εγγόνι, και το περίμενα πως και πως. Οπότε με χρειαζόταν ήμουν δίπλα της με σκοπό να την βοηθήσω, με τις δουλειές του σπιτιού, οικονομικά, τα πράγματα για το μωρό κτλ κτλ. Πάντα ρωτούσα όμως. Ποτέ δεν έκανα κάτι δίχως να ρωτήσω γιατί δεν ήθελα να γίνομαι βάρος. Εκείνη άρχισε να μου την λέει με το παραμικρό. Έλεγα πως ήταν οι ορμόνες, οπότε το σεβόμουν. Το σκοινί όμως τραβήχτηκε όταν γέννησε, που ενώ πέρασαν οι μέρες και δεν είχα πάει να δω το μωρό, επειδή είχε πέσει ο κοβιντ τοτε και δεν πρόσεχα με το νεογέννητο, και επειδή δουλεύω όλη μέρα... εκείνη μου την είπε πως δεν την βοηθάω ιδιαίτερα, ενώ για την μητέρα της δεν έλεγε τίποτα που δεν πήγαινε και εκείνη... Από τότε και ύστερα όλα άλλαξαν, δεν με άφηνε να σηκώνω το μωρό καθόλου, και μέχρι και σήμερα έχουμε θέματα και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο.. έχω κάτσει και έχω κάνει συζήτηση μαζί της για να δω τι φταιει, γιατί ίσως φταίω και εγώ κάπου και δε το ξέρω, και μου απαντάει πάντα με ειρωνία χωρίς να βγάζουμε άκρη στη συζήτηση... Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.. δεν θέλω να βάζω του γιου μου λόγια, γιατί δε θέλω να τσακωθούν η κάτι τέτοιο και να είμαι εγώ η αιτία, αλλά με αυτά και με αυτά σκέφτομαι να κάτσω να του μιλήσω. Κουράστηκα να υποκρίνομαι μπροστά σε όλους ότι όλα είναι καλά με την εγγονή μου και με την νύφη μου, ενώ στη πραγματικότητα ως γιαγιά στερούμε πολλά πράγματα από την εγγονή μου, και ως πεθερά από τη νύφη μου, γιατί πολύ απλά μια μέρα ξύπνησε η νύφη μου και αποφάσισε να μην μου μιλάει... Ο λόγος σίγουρα δεν είναι επειδή δεν την βοήθησα τις πρώτες μέρες που γέννησε, γιατί θα μπορούσε να ήταν και με την μαμά της έτσι, με την οποία είναι το ακριβώς αντίθετο από μένα, και της πηγαίνει το παιδί κάθε 2-3 μέρες, ενώ στο σπίτι μου έρχονται κάθε μήνα και αν... Δε ξέρω, ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και δε ξέρω που έχω φταίξει!