ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην αρχή είχα μία μικρή υπόνοια ότι συμβαίνει και δεν είχα δώσει βάση. Αλλα λίγο λίγο παρατήρησα ότι οι φίλοι μου γίνονται πιο ψυχροί μαζί μου και ότι όταν με βλέπουν χαρούμενη με το αγόρι μου κατεβάζουν μούτρα. Τα πειραγματα τους για μένα έχουν γίνει πιο έντονα και μάλιστα ένα παιδί από την παρέα ξαφνικά έπαψε να μου μιλάει. Οκ δεν λέω είναι ανθρώπινο το να ζηλεύεις. Και εγώ ζηλευώ διάφορα πράγματα από τους άλλους. Το πρόβλημα είναι όταν βγάζεις κακία και φέρεσαι σκάρτα για να νιωσεις καλύτερα με τον εαυτό σου. Είμαι πολύ χαρούμενη για να κρατήσω κακία και για να ασχοληθώ, αλλά ειλικρινά αυτή η συμπεριφορά είναι τουλάχιστον ηλίθια. Όταν κάποιος εχει κάτι που θες και δεν έχεις, πρεπει να δεις τι παραπανω έκανε από εσένα και να το κάνεις και εσυ, η αν είναι θεμα τυχης να προσπαθήσεις κι άλλο ή τελοσπάντων από το να κάνεις σαν στριμμένη θεία από το χωριό να βρεις τρόπο να βελτιώσεις τον εαυτό σου και την ζωή σου. Εγώ παντα όταν εβλέπα χαρούμενα ζευγαρια χαιρόμουν και όχι γιατί είμαι καλός και ανώτερος ανθρωπος και κουραφεξαλα, όλοι εγωκεντρικοι έιμαστε... Αλλά γιατί αναγνώριζα ότι όμορφα πράγματα ύπαρχουν και ότι είναι ζήτημα χρόνου να τα βρω και εγώ. Όπως και να'χει από άποψη παρέας νιώθω πλέον πολύ μόνη, διότι ιδιως οι "φιλες" μου προκειμένου να νιώσουν καλύτερα μπαίνουν στο τρυπάκι να σκεφτούν "αυτη έχει μια καλή σχέση, αλλά εμείς έιμαστε πιο έξυπνες και πιο ικανές ενώ αυτή χαζη" και αυτή η περιφρόνηση κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Και όχι δεν είναι στο μυάλο μου όλα αυτό γιατί μέχρι και ο φίλος μου παρατήρησε ότι έτσι με αντιμετωπίζουν.