Κοίτα, της ήρθε σίγουρα πολύ απότομα και μάλλον αποφάσισε να τον χωρίσει τον άλλον το λαλάκα ούτως ή άλλως. Απλώς είναι λογικό κάπου εκεί, που χώνευε όλο αυτό το σοκ και έκαναν κύκλο τα συναισθήματά της, να πέρασε τη φάση του θυμού: θυμού προς τον εαυτό της που δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα, θυμού προς εσένα που ο σύζυγός κοίταξε αισχρά προς τη μεριά σου, ένα θυμό κι ένα "κατηγορώ" προς άπαντες. Συμβαίνει. Η φίλη σου είναι ανθρώπινη και πιθανώς βρέθηκε σε τέτοια φάση που δεν μπόρεσε εκείνη τη στιγμή να ελέγξει τις αντιδράσεις της, κι εσύ απλώς τη λάθος ώρα και στιγμή έτυχε να της τηλεφωνήσεις. Συν τοις άλλοις, όπως γράφτηκε, δεν ξέρεις και τι της είχε πει ο άλλος ο βλάκας για σένα, γιατί σιγά μην παραδεχόταν ότι αυτός ήταν ο λυσσάρης που το είχε ξεκινήσει αυτό. Εγώ θα έλεγα να τη συγχωρέσεις και να το αφήσετε πίσω σας αυτό. Οι ιδανικές φιλίες υπάρχουν μόνο στο Γυμνάσιο, που ανταλλάζαμε αυτοκόλλητα και λευκώματα, κουτσομπολεύαμε τις άλλες, μιλούσαμε για αγόρια, κρατούσαμε λίγο απ' το χαρτζιλίκι να πάρουμε διάφανο λιπ γκλος που μύριζε βανίλια και νομίζαμε ότι αυτό είναι η ζωή. Όχι, η ζωή συχνά δοκιμάζει τις σχέσεις και εκεί φαίνονται. Αν η δική σας άντεξε, αν η φίλη σου έδειξε μετάνοια για τα σκληρά λόγια, αυτό είναι ήδη καλό σημάδι.