ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον Α. ήμασταν μαζί 9 χρόνια σε μια σχέση εξ αποστάσεως. Βρισκόμασταν Χριστούγεννα , Πάσχα και καλοκαίρια. Την μια μαζί, την άλλη χώρια, την μία αγαπημένοι, την άλλη σκοτωμένοι. Μετά τον τελευταίο μας οριστικό και καλά χωρισμό με παίρνει τηλέφωνο και μου ανακοινώνει ότι διαγνώσθηκε οροθετικός. Γύρισε στην πόλη μας ως συνήθως, τον στήριξα, έκανα και εγώ εξετάσεις με αποτέλεσμα αρνητικό στον ιό HIV. Αυτή η ιστορία συνεχίστηκε για τα επόμενα 2,5 χρόνια. Πήγαινε ερχόταν στην άλλη άκρη της Ελλάδος. Συνέχισα την σχέση μαζί του. Τον αγαπούσα. Κατά μια έννοια ρίσκαρα μαζί του την σωματική μου υγεία. Τότε δεν με ένοιαζε καθόλου. Κάναμε έρωτα με προφύλαξη και με πολύ προσεχτικές κινήσεις. Δεν μπορούσα όμως να το δεχτώ όσος καιρός και αν περνούσε. Με τον άνθρωπο μου, με τον άνθρωπο που γνωρίζω τόσα χρόνια να πρέπει να προσέχω τόσο πολύ. Λίγο το θέμα του ιού, κυρίως η τεράστια χιλιομετρική απόσταση, λίγο που άρχισαν να περνούν τα χρόνια και να νιώθω εγκλωβισμένος σε όλο αυτό το τρυπάκι, ήρθα πλέον ξεπέρασα τα όρια της ανοχής μου. Τελικά τον έβγαλα από την ερωτική ζωή μου όμορφα και ήρεμα, μένοντας δίπλα του χωρίς να μπορεί να αποδεχθεί οτι είμαι δίπλα του σαν άνθρωπος. Σαν άνθρωπος να τον στηρίξει σε ότι χρειαστεί. Όχι όμως ερωτικά. Δυστυχώς με ήθελε στην ζωή του σαν σχέση. Η κατάληξη μας; Πλέον δεν μιλάμε και δεν έχουμε καμία μορφή επικοινωνίας. Μαζί με τα τελευταία αρνητικά μου αποτελέσματα στον ιό HIV, για μένα έκλεισε το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής μου.