ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα δυο τελευταία χρόνια πέρασα μια πολύ άσχημη περίοδο στη ζωή μου. Μέσα σε εκείνη την δυσάρεστη τότε κατάσταση είχα και την ευκαιρία να δω ποιοι άνθρωποι νοιάζονταν πραγματικά για μένα κι έτσι έκανα ένα αυστηρό ξεσκαρτάρισμα των κοινωνικών μου συναναστροφών. Πλέον η ζωή μου βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο όπου προσπαθώ να τη χτίσω από την αρχή με καλύτερα εφόδια αυτή τη φορά. Κατάφερα να βρω δουλειά όπου εργάζομαι μέσω ίντερνετ και μένω πια σε δικό μου σπίτι, αλλά, κατά τα άλλα, η κοινωνική μου ζωή υστερεί ακόμη. Δεν το αισθάνομαι σαν τρομερό πρόβλημα αυτό, έχω μάθει να περνώ καλά και με τον εαυτό μου, με βοηθάει στο να με γνωρίσω καλύτερα(και να με αγαπήσω περισσότερο), απλά νιώθω ότι πιέζομαι κοινωνικά στο να αποκτήσω μια πιο ενεργητική κοινωνική ζωή ώστε να μην ανήκω στην κατηγορία των "προβληματικών".Γιατί λοιπόν πρέπει να θεωρούμαι "προβληματική" που τη συγκεκριμένη περίοδο δεν έχω παρέες και που θέλω το χρόνο μου για να αφεθώ σε νέες γνωριμίες για να βρω νέους φίλους;Με αυτόν το φόβο λοιπόν σκέφτομαι να ακυρώσω το αυριανό μου ραντεβού(πρώην συμφοιτητής μου που κρατάμε επικοινωνία μέσω fb). Ξέρει απλώς τα πολύ βασικά για τη ζωή μου, όπως αντιστοίχως κι εγώ για την δική του, αλλά τι θα γίνει αν η προσωπική συζήτηση προχωρήσει τόσο που αντιληφθεί ότι δεν έχω πια φίλους; Όσο κι αν έχω σταθεί πια στα πόδια μου, μπορεί να δείχνω ότι ψάχνω να πιαστώ απ' όποιον βρω επειδή δεν έχω φίλους;