ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.3.2014 | 01:18

η σχεση μου με τον παππου μου

εχετε παππου; πως τα πατε;εμενα με απασχολει τον τελευταιο καιρο η σχεση μου μαζι του. γιατι ειναι ανυπαρκτη εντελως. καταλαβαινω οτι υπαρχει τεραστια χασμα γενεων, τεραστια διαφορα ηλικιας, αλλη γενια, αλλες αντιληψεις κτλ.αλλα και παλι...τους τελευταιους μηνες μενω στο πατρικο μου και συνανταω τον παππου καθε μερα. θα ηταν προτιμοτερο να μη μιλησω γι' αυτο και ισως να μην ειναι τοσο σπουδαιο ή μπορει να ειναι απλο το θεμα κι εγω να το μεγαλοποιω αλλα ηθελα πολυ να το μοιραστω με καποιον, γιατι δεν εχω κανεναν να μιλαω για τα θεματα αυτα.δεν εχω να πω ΤΙΠΟΤΑ με τον παππου μου. οταν λεω τιποτα το εννοω. και αυτο με κανει να νιωθω τεραστια αμηχανια, νιωθω αβολα, βλακας. Με ενοχλει. Προσπαθω καμια φορα να σκεφτω κατι να πω αλλα δε μου βγαινει. Ασε που δεν εχω και ενδιαφεροντα, ουτε πραγματα που μου συμβαινουν να διηγηθω, ουτε απο αυτα που διαβαζω μου μενει κατι ωστε να το συζητησω.Τον βλεπω να κανει συνεχεια ζαπινγκ στην τιβι, να μη βρισκει τιποτα που να τον κραταει (εκτος τις ειδησεις που ειναι θλιβερες) και ειμαι εκει διπλα του και δεν εχω ουτε καν κατι να σχολιασω απο αυτα που βλεπει. Ευχομαι να ηταν στη θεση του καποιος φιλος μου ή εστω η γιαγια μου που θα μπορουσαμε να κανουμε χαβαλε με οσα δειχνει η τιβι. Με τον παππου τιποτα.Με ρωταει καμια φορα να του πω τα νεα του και κομπλαρω. Δεν εχω τι να του πω. Η επικοινωνια μαζι του ειναι στο -0. Καμια φορα που ειμαι μαζι του στο αμαξι ειναι το χειροτερο μου. Καποιες φορες κανουμε διαδρομη 1 και 2 ωρων και δεν λεμε τιποτα. Γιατι δεν ξερω τι να πω μαζι του. Ασε που πρεπει να τα λεω συνηθως 2 φορες για να με ακουσει και μου τη σπαει αυτο. Και δε λεω να πω τα βαθια μου συναισθηματα, ουτε καν κατι τυπικο. Με το ζορι βρισκω 1-2 κουβεντες. Παλιοτερα το εβρισκα νορμαλ, τωρα με ενοχλει και δεν ξερω τι να κανω.Επισης, μου φερεται κ μου μιλαει σαν να ειμαι 6 χρονων. Ουτε αυτο με ενοχλουσε παλια. Μεχρι τα 18. 19, 20, 21, 22...26 εφτασα ομως. Ξερω οτι τωρα δε μπορει να αλλαξει ο παππους μου, ειναι μεγαλος ανθρωπος, ετσι εχει συνηθισει, ετσι τη βρισκει, δε μπορω να του πω να μου μιλαει αλλιως. Αλλα εχει αρχισει να με ενοχλει.Παντως, ειναι πολυ καλος και τον αγαπω.Ισως απλα πρεπει να δεχτουμε οτι με καποια μελη της οικογενειας δεν το εχουμε καθολου...
 
 
 
 
Scroll to top icon