ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η κολλητη μου ειναι με το αγορι της 5μιση χρονια(ειναι απ το σχολειο μαζι). Η σχεση τους ειναι καθε αλλο παρα ιδανικη. Δεν υπαρχει εμπιστοσυνη, δεν υπαρχει σεβασμος, ο δικος της κανει ο,τι γουσταρει χωρις να της δινει λογαριασμο, δεν συνεννοουνται κ τσακωνονται συνεχεια. Η κολλητη μου εχει κουραστει απ αυτην την κατασταση. Συνεχεια μου λεει πως δεν αντεχει αλλο κ πως μπορει αν εβρισκε αλλον να της φεροταν καλυτερα. Κ εγω της λεω συνεχως να χωρισει, αφου αυτη η σχεση δεν της κανει καλο. Αλλα ακομα κ να χωρισουν, παλι με την πρωτη ευκαιρια θα ξαναγυρισει σ αυτον. Απορω γιατι μου ζηταει να τη συμβουλευσω, αφου ετσι κ αλλιως του κεφαλιου της θα κανει. Δεν ειναι ευτυχισμενη ρε παιδια, το βλεπω, απλα εχει συμβιβαστει μαζι του, γιατι φοβαται να διεκδικησει κατι καλυτερο. Εχουν συμβει τοσα, κ αυτη εκει κολλημενη. Αυτος λεει οτι την αγαπαει, αλλα δειχνει ακριβως το αντιθετο. Κ εγω πιστευω στις πραξεις, οχι στα λογια. Φοβαμαι οτι αφου δεν εχει βρει μεχρι τωρα τη δυναμη να χωρισει, δεν θα το κανει ποτε. Θα καταληξουν να παντρευτουν. Πως θα μεινει για παντα με εναν ανθρωπο με τον οποιο δεν περναει καλα? Ξερω, εγω δεν μπορω να κανω τιποτα για να την βοηθησω να βγει απ αυτη τη σχεση, γιατι αν δεν θελει εκεινη, δεν θα το κανει. Ομως ειναι νεα κ ομορφη κοπελα, με ενδιαφερουσα προσωπικοτητα κ θα μπορουσε να ειναι πιο ευτυχισμενη με καποιον αλλον. Κ αυτη μενει εκει. Κ τα χρονια περνανε. Φοβαμαι οτι καποια στιγμη θα φτασει 30 κ θα συνειδητοποιησει πως εχει μονο μια επιλογη, να τον παντρευτει η να χωρισει για παντα, κ θα φρικαρει. Κ τοτε θα καταλαβει ποσα χρονια σπαταλησε τσαμπα μαζι του. ΑΛλα θα ειναι αργα.