ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις προάλλες πήρα ραδιοταξί και οδηγός ήταν ένα παιδί περίπου 4-5 χρόνια μεγαλύτερος μου. Μιλάγαμε, με κοίταζε ενώ οδηγούσε, με ρώταγε για τη ζωή μου με μεγάλο ενδιαφέρον, μιας και φάνηκε πως είχαμε πολλά κοινά και πολλά θέματα να συζητήσουμε. Η κουβέντα το έφερε και ήθελε πάρα πολύ να του δώσω συμβουλές, πάνω σε ένα θέμα σχετικό με τον τομέα στον οποίο απασχολούμαι και φυσικά το έκανα. Χάρηκα τόσο πολύ, που από τη χαρά μου, του είπα να του δώσω το κινητό μου, για να τον βοηθήσω περισσότερο. Μεγάλο λάθος μου, εκείνος με γείωσε, λέγοντας μου πως απαγορεύεται από την εταιρία του, να δώσει ή να πάρει τον αριθμό κάποιου πελάτη. Ένιωσα τόσο άσχημα και ντράπηκα, γιατί ποτέ δεν έχει τύχει να πω κάτι τέτοιο σε έναν άντρα. Ευτυχώς δεν ήμασταν πολύ μακριά από τον προορισμό μου, γιατί από αμηχανία, επαναλάμβανα συνεχώς τα ίδια πράγματα και προσπαθούσα να προσποιηθώ πως όλα είναι καλά. Όταν φτάσαμε, μου χαμογέλασε και μου είπε πως χάρηκε πολύ που με γνώρισε και με ευχαρίστησε για τις συμβουλές. Σταμάτησε και δεν έφευγε παρά με κοίταζε χαμογελώντας και απομακρύνθηκα γρήγορα. Αλήθεια θα ήθελα να τον ξαναδώ, αλλά στεναχωρήθηκα τόσο πολύ γι’ αυτό που έγινε. Γύρω από άντρες, νιώθω λίγη αμηχανία και απορώ πού βρήκα το θάρρος να του πω κάτι τέτοιο.Υ.γ.: Θεέ μου, κάνε να μην διαβάζει lifo! Δεν θα την αντέξω τη διπλή ντροπή!