ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.7.2020 | 03:48

Η σχολή μου και το μέλλον της

Έχω ένα πρόβλημα. Είμαι φοιτητής στο ΔΙΠΑΕ (πρώην ΤΕΙ Θεσσαλονίκης) στο τμήμα μηχανικών πληροφορικής και η αλήθεια είναι ότι από το Φεβρουάριο του 18 κατάλαβα ότι δεν το'χω καθόλου με την πληροφορική από τότε δηλαδή που δυσκόλεψαν απότομα τα μαθήματα. Είμαι τώρα στο μεταίχμιο 3ου προς 4ο έτος και από τα 65-70 μαθήματα της σχολής ζήτημα να έχω περάσει 4-5 (ούτε εγώ δεν ξέρω πόσα ακριβώς έχω περάσει). Δεν είναι ότι δε διαβάζω (διαβάζω και μάλιστα πολύ) είναι ότι δεν το'χω καθόλου με αυτό το αντικείμενο. Από πέρσι το καλοκαίρι που ανακάλυψαν οι δικοί μου ότι δεν περνάω μαθήματα έχουμε κάνει άπειρους καυγάδες (οι οποίοι βέβαια μέσα στην καραντίνα μειώθηκαν αρκετά άλλα από τέλη Μαΐου και μετά αυξήθηκαν απότομα πάλι) σχετικά με το ενδεχόμενο να παρατήσω τη σχολή μου και να ξαναδώσω πανελλήνιες για να περάσω σε άλλη σχολή. Αυτήν την άποψη έχουν οι γονείς μου (ειδικά η μάνα μου). Σε καθημερινή βάση μαλώνουμε για το αν θα ξαναδώσω ή αν θα συνεχίσω. Για να πω και αυτό που εγώ πιστεύω στη σχολή μου υπάρχει φοβερός ανταγωνισμός. Το βλέπω και μέσα από τα μάτια μου. Και σε άλλη σχολή (ΑΕΙ) να πάω πάλι τα ίδια θα συναντήσω. Η μάνα μου επιμένει να ξαναδώσω από την ίδια κατεύθυνση (οικονομίας - πληροφορικής ήμουν και το 2016-2017 που ξαναέδωσα) και να περάσω κάτι σε οικονομικά. Εγώ όμως ούτε να ακούω δε θέλω κάτι τέτοιο και μόνο στη ιδέα τρελαίνομαι. Σκέφτομαι να περάσει η όλη ιστορία με τον κορονοιο και από το Σεπτέμβριο του 2021 να ξεκινήσω να σπουδάζω κάτι (δεν ξέρω τι ακόμη) σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ της πόλης μου. Τουλάχιστον εκεί ο ανταγωνισμός και το διάβασμα είναι λιγότερο έντονα. Έτσι ξέρω. Όταν αναφέρω για ΙΕΚ (κι ας μην ξέρω τι ειδικότητα ακόμη) η μάνα μου γίνεται πυρ. Θυμώνει και λέει ότι θα μείνω άνεργος, ότι δε θα κάνω τίποτα κι ότι μόνο με πανεπιστήμιο πετυχαίνεις στις μέρες μας. Ποιος της είπε ότι μόνο με πανεπιστήμιο πετυχαίνεις στις μέρες μας; Αν ξαναδώσω πανελλήνιες που αποκλείεται (το λέω εγώ) θα ξαναδώσω τα ίδια μαθήματα με αυξημένη όμως ύλη. Μαθηματικά κατεύθυνσης που είναι εύκολα, αεππ που το βαριέμαι, έκθεση που είναι πάνω - κάτω γνωστή και αοθ που το σιχαίνομαι γιατί ο παλιός μου καθηγητής στο φροντιστήριο ήταν φουλ εριστικός. Επιμένει να ξαναδώσω πανελλήνιες στα 22-23. Ξέρει ότι είμαι ενήλικας; Ό,τι γουστάρω θα κάνω κι αν θελήσω να πάω σε ΙΕΚ θα πάω κανονικότατα. Δεν είμαι 3χρονο να κάνω ό,τι θέλει. Στην τελική δεν είναι ανάγκη να γίνουμε όλοι επιστήμονες. Δε με ενδιαφέρει να ξαναδώσω πανελλήνιες. Πότε θα το καταλάβει επιτέλους;
0
 
 
 
 

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon