2.3.2015 | 01:33
i-sihtir
ναι, μπορώ κι εγώ να το παίξω δήθεν, μπορώ να κάνω σα να μη συμβαίνει τίποτα, μπορώ να μην αναλύω και να μην σκαλώνω με τα πράγματα που με μπερδεύουν, μπορώ να το παίξω χαζή, μπορώ να γίνω βολική. αλλά δεν θέλω! γιατί μια φορά ζω. και μια φορά είμαι εγώ. κι αφού είμαι εγώ το όχημα, εγώ διαλέγω που θα πάω. και πως θέλω να ζήσω. αληθινά. δυνατά. με λάθη και με δυσκολίες. ντόμπρα. γιατί δεν πάω από εκεί που πατήσαν οι άλλοι. πάω από εδώ που θα με βγάλει πιο κοντά στον εαυτό μου. γιατί όταν έρθει η ώρα να φύγω θέλω τουλάχιστον να έχω κάτι να πω ότι έζησα. ότι κατάλαβα. ότι ένιωσα. ότι ήμουν εγώ. κι όποιος κουράζεται, δεν γουστάρει, βαριέται, δεν αντέχει -το ξέρω πια καλά και δεν παρεξηγούμε- εκεί έξω υπάρχουν τόσο πιο εύκολες λύσεις από μένα. εγώ διάλεξα αυτόν τον δρόμο. τον δύσκολο. και τον πληρώνω κάθε μέρα. συνειδητά πια. με μοναξιά. μπορεί και τρέλα. αλλά δεν έφτασα μέχρι εδώ για να τα παρατήσω τώρα.