ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αλλά συνήθως δεν είναι απο επιλογή. Είναι μεγαλύτερος ο τρόμος του να βρεθείς σε μια παρέα με ένα τρελό χτυποκάρδι καθ όλη τη διάρκεια της συνεύρεσης, παρά το να μείνεις μόνη για άλλη μια φορά ξαπλωμένη στον καναπέ σου, βλέποντας ταινίες. Κι όχι οτι φταίνε οι άλλοι για το χτυποκάρδι σου. Όχι. Συνήθως είναι και ιδιαίτερα ευγενικοί μαζί σου. Υπομονετικοί. Συγκαταβατικοί. Θέλουν να βοηθήσουν, ιδιαίτερα όταν αντιλαμβάνονται λιγάκι το γιατί. Αλλά εσύ ποτέ δεν θα τους αφήσεις να σε βοηθήσουν, όχι επειδή δεν θέλεις, όχι επειδή δεν τους εμπιστεύεσαι, αλλά επειδή πολύ απλά δεν ξέρεις πώς να το κάνεις, πώς να αφήσεις τους άλλους να σε βοηθήσουν. Και έτσι περνάνε πολλά χρόνια της ζωής σου, χωρίς να τα έχεις μοιραστεί με άλλους, χωρίς να έχεις φτιάξει ισχυρούς δεσμούς που θα κρατήσουν στον χρόνο, πέρα απ αυτούς που αισθάνονται πως σου έχουν υποχρέωση για τις φορές που ήσουν εκεί γι αυτούς, αλλά κι αυτές θα καούν πολύ γρήγορα, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι εκεί μόνο για να τους βοηθήσεις, είναι κυρίως εκεί για να νοιώσουν χρήσιμοι όταν τους χρειαστείς εσύ. ή κάπως έτσι τέλος πάντων, γιατί το να βάλεις τις σωστές λέξεις στη σωστή σειρά, είναι κάτι που δεν κατέχω πολύ.