ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι η τελευταία φορά που γράφω εδώ μέσα. Έχω γράψει τρεις ή τρεις φορές και πάντα φορτισμένος, και απευθυνόμενος κυρίως σε σένα που λες πως μ' αγαπάς αλλά όχι με τον τρόπο που θα θελα εγώ και το ξέρεις. Θέλω να απομακρυνθώ σταδιακά χωρίς να σου πω τίποτε που θα σε φέρει σε δύσκολη θέση. Πάντα θα σε αγαπάω απλά ελπίζω κάποια στιγμή να πάψω να εθελοτυφλώ. Δεν μπορώ να το πετύχω αν συνεχίσω να σε βλέπω και να σου μιλάω σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Έχω αρρωστήσει, δεν το ξέρεις αλλά έτσι είναι. Ελπίζω να βρεις κάποτε αυτό που έψαχνες και ψάχνεις παντού εκτός από εμένα που σου το δινα απλόχερα και χωρίς ανταλλάγματα.Μάλλον αυτό ήταν το λάθος μου. Όπως και να χει όπως και η "φιλία" μας, το να τα λέω εδώ, ξύνει και αυτό πληγές. Και σε σας που μπαίνετε και διαβάζετε και γράφετε εύχομαι κάθε ευτυχία, αλλά δυστυχώς αυτή δεν βρίσκεται εδώ, είναι έξω. Είναι σε κάθε κουβέντα που δεν είπαμε, σε κάθε συγνώμη που δεν ζητήσαμε, σε κάθε χαμόγελο που δεν ανταποδώσαμε. ΥΓ θα κάνω επιτέλους αυτό που με συμβούλεψες, θα αγαπήσω λίγο παραπάνω τον εαυτό μου, ίσως λίγο λιγότερο από ότι εσένα αλλά κάτι είναι κι αυτό. Ίσως έτσι πείσω και τους άλλους να μ' αγαπήσουν. Φιλιά που δεν θα δοθούν ποτέ. Για τελευταία φορά.