ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω πως οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγμή συναντούν κάποιον στη ζωή τους που μπορούν να ξεκινήσουν μαζί του μία σχέση.Κι'έτσι γίνεται...Κάποιοι άλλοι,ίσως,όχι.Εδώ και αρκετό καιρό σκέφτομαι πως αυτό ίσως να μην έρθει για μένα.Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ενδιαφέρθηκαν και ανθρώπους που το ενδιαφέρον ήταν αμοιβαίο.Δεν προχώρησε όμως.Πάντα υπήρχε κάποιο εμπόδιο.Μετά από τόσο καιρό έχω αρχίσει να παραδέχομαι στον εαυτό μου ότι ίσως να μη συμβεί ποτέ σ'εμένα.Όλοι μου οι φίλοι έχουν κάνει σχέσεις κατά καιρούς.Οι πιο κοντινοί μάλιστα έχουν αυτή την περίοδο.Εγώ όμως δεν είχα ποτέ έναν άνθρωπο δικό μου.Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό αυτό,αλλά πραγματικά χρειάζομαι κάποιον να υπάρχει δίπλα μου.Είμαι 23 χρονών και πια νιώθω πάρα πολύ άβολα όταν βρίσκομαι σε παρέα γνωστών και φίλων που συζητάει για τα προσωπικά της κι'εγώ σωπαίνω.Έχω αρχίσει να διαπιστώνω και την αμηχανία των φίλων μου κάθε φορά που γίνονται τέτοιες συζητήσεις και είμαι κι'εγώ μπροστά.Πιάνω την αμηχανία τους στον τρόπο που με κοιτάζουν.Νιώθω τόσο άσχημα που είμαι σ'αυτή την κατάσταση.Έχω νιώσει τόση ντροπή πάρα πολλές φορές.Σαν να έχω κάποιο πρόβλημα.Είναι πολύ άσχημο συναίσθημα αυτό!Ποιός μπορεί όμως να το καταλάβει?Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος/η σαν εμένα.Νιώθω ότι έχω αργήσει τόσο που αισθάνομαι πως ό,τι έρθει από εδώ και στο εξής θα το αποτρέψω επειδή νιώθω ότι είμαι ανεπαρκής.Δεν ψάχνω σχόλια παρηγοριάς ούτε ενθάρρυνσης.Ούτε ψαρεύω κομπλιμέντα.Αλλά πραγματικά θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχουν και άλλοι σαν κι'εμένα που ήταν πάντα μόνοι τους ή που χρειάστηκε να περιμένουν τόσο πολύ.