ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

A.γαπημενε μου ,σήμερα είναι η τελευταία φορά που σου γράφω. Ακούω ένα διαφορετικό τραγούδι. Αυτό που σε φιλούσα σαν να μην υπάρχει αύριο, όταν το ακούγαμε μαζί στον καναπέ. Πονάει η απουσία σου.Μου λείπουν οι στιγμές μας. Μου έχει λείψει να χαμογελάω από έρωτα.Και αναρωτιέμαι...εσύ περνάς καλά?Θα ξανανιώσεις έτσι?Νιώθεις έτσι? Ξανασκέφτομαι...και σκέφτομαι...και γεννάω μιζέρια,τις στιγμές που είμαι μόνη.Είναι μίζερο το να ξέρω πως εγώ και εσύ δεν θα υπάρξουμε ξανά μαζί. Έχω παραδώσει στην μνήμη μου τόσες στιγμές με εσένα!Και καπνίζω πολύ. Πάλι το κάνω. Ίσως γιατί όταν τσακωνόμασταν εσύ ήσουν στο κρεβάτι και εγώ στο σαλόνι.Και όταν τελείωνα το τσιγάρο ερχόμουν δίπλα σου και σε αγκάλιαζα.Εύχομαι σήμερα να ξημέρωνε και να ήμασταν στο ίδιο μαξιλάρι.Εύχομαι σήμερα...να ξυπνούσα και να σε έβλεπα να με χαζεύεις.Όπως τότε. Πες μου τελικά,η αγάπη έτσι είναι? Ένα μεθυσμένο ξημέρωμα χαμένο στις πιο σκοτεινές νύχτες?