ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οκ, εχω μια θεωρία σχετικα με τη ζωη, πιθανώς να ειναι τρελή νομιζω μάλιστα πως εχω αρχίσει και τρελένομαι γενικως αλλα είπα να τη μοιραστώ μαζι σας.Θεωρω πως ο ανθρωπος ειναι απίστευτα νάρκισσιστικο ον, κοιτάζει γενικως μονο τον εαυτο του κατα βάση. Οταν συμβαινει κατι το πρωτο πραγμα που θα σκεφτεί ειναι : οκ, αυτο πώς επηρεάζει εμενα?Το θεμα ειναι πως γενικως αυτη ειναι η ανθρώπινη φυςη, προσπαθούμε να ελέγξουμε τους αλλους, να πετύχουμε πιο πολλα απο τους αλλους κλπ κλπ. Το μονο πραγμα που βοηθάει σε ολο συτο το οποιο ειναι έμφυτο μας ειναι ο θάνατος. Ο θάνατος δίνει ενα τελος στο νάρκισσιστικο εαυτο του καθενός γιατι ουσιαστικα εαν είμασταν αθάνατοι θα κανιβαλίζε ο ενας τον άλλον εν τελεί. Και τα παντα με τη γέννηση αρχίζουν απο το μηδέν. Καινούριες γενιές, καινούριες παλες, θάνατος κλπ. Οποτε ουσιαστικα ο θανατος διαιωνίζει το είδος μας. ΕΑΝ καποιος καταφερει να κανει συτο που οι περισσότεροι ΔΕΝ μπορούν, να αγαπήσει τον διπλανό του, ουσιαστικα κερδίζει και την αθανασία. Γι αυτο ειναι πολυ δυσκολο να αγαπήσουμε τον εαυτο μας. Ελάχιστοι πιστευω το εχουν καταφερει. Καθως την ελεγα την θεωρία μου χθες στον φιλο μου, μου απαντάει: καταλαβαινεις πως η θεωρία σου ουσιαστικα περιγράφει την παλαιά διαθήκη?Μαλλον τρελένομαι ....