Ώρες ώρες το πιστεύω πραγματικά ..
Δυσκολευόμαστε πολύ να τα βγάλουμε πέρα με την οικογένεια μου με μητέρα άνεργη και πατέρα χαμηλόμισθο , προσπαθώ να συνεισφέρω όσο μπορώ αλλά τι να κάνω κ εγώ με 450€ το μήνα .. Σίγουρα κ εγώ σαν 20χρονη ζηλεύω όλους αυτούς που αντί να κάθονται να δουλεύουν 9-10 ώρες την μέρα όπως εγώ , σπουδάζουν και τους συντηρούν οι γονείς τους .. Μακάρι κ εγώ να είχα αυτήν την ευκαιρία κ την δυνατότητα να το κάνω , αλλά δεν την έχω ..
Δηλαδή να υποθέσω τι ;ότι μια ζωή εγώ θα κάνω ένα επάγγελμα που δεν μου αρέσει μόνο από ανάγκη ; Μόνο και μόνο για να μου φεύγει όλος ο μισθός στο σπίτι ;
Έχω κουραστεί το ρεύμα , το σουπερμάρκετ , το δεν έχουμε τίποτα να φάμε .. και οι γονείς μου αντί να γυρίσω σε μια ήσυχη καλή οικογενειακή ατμόσφαιρα είναι όλη την ώρα φωνές για τα λεφτά ..
Δεν αντέχω άλλο να το κάνω αυτό , να γυρνάω σπίτι κουρασμένη με χάλια ψυχολογική κατάσταση έχοντας ένα αφεντικό να ειρωνεύεται καθημερινά το καθετί που κανείς , να πονάνε τα πόδια μου .. και όλα αυτά για λεφτά που δεν τα αξιοποιώ εκεί που θέλω , μόνο για επιβίωση … Πικραμένη που κάθομαι κ λέω τον πόνο μου κ τα προβλήματα μου μέσα από ένα σάιτ εξομολόγησης , αλλά δεν έχω ούτε φίλους , ούτε παρέες καν από την δουλειά .. αλλά ούτε χρόνο για παρέες έχω .. η ζωή μου είναι αυτήν δουλειά -σπίτι-ύπνος τίποτε άλλο .. Αν δεν κάνω φίλους και δεν διασκεδάσω τώρα ποτέ θα το κάνω ;