Δεν ξέρω πολλά για ΤΟ Πώς μπορεί να αισθάνεσαι, αλλά όταν αισθάνεσαι την πίεση να σου τρώει τα σωθικά να σκέφτεσαι έτσι λίγο φευγαλέα ότι δεν είσαι μόνη σου.Κάνε μια λίστα με όλα όσα ΘΑ ήθελες να κάνει και δες τι από αυτά είναι προς το παρόν επίτευξιμο σύμφωνα μετην Ψυχολογία σου, τα Οικονομικά σου κλπ. Μην σηκωθείς αύριο και πεις: άλλη μια μέρα που δεν είμαι εγώ. Αύριο κανΕ κάτι που είναι πολύ εσυ. Και Κάνε το κάθε μέρα. Πονάει πολύ αλλά..Είναι για γιατρειά !!
7.1.2020 | 17:02
Η ζωή μου ένα λάθος
Από μικρό παιδί θυμάμαι να φοράω κρυφά τα ρούχα του μπαμπά μου. Έπαιρνα κρυφά τον αφρό ξυρίσματος και έκανα στον καθρέφτη πως ξυριζομαι... Στην σκέψη ότι ήμουν αγόρι ,με έπιανε ένας ανυπέρβλητος ενθουσιασμός . Η μητέρα μου προσπαθούσε να μου φοράει φουστάνια και εγώ έκλαιγα γιατί δεν τα ήθελα με τίποτα. Έπιανα τα μαλλιά μου πάντα κότσο ,μιας και όταν τα είχα κάτω με ενοχλούσαν. Στο δημοτικό θυμάμαι όλα τα παιδιά να με κοροϊδεύουν ,να με λένε λεσβία και αγόρι και να μην με πλησιάζει ούτε μύγα. Όταν μεγάλωσα λίγο θέλοντας να μην φανερωθω και να μην ασχολούνται οι αλλοι μαζί μου ,έγινα πολύ εσωστρεφής ,δεν μιλούσα σχεδόν σε κανέναν. Τώρα πλέον είμαι 22 χρόνων ,εξακολουθώ να νιώθω φουλ καταπιεσμένη αλλά δεν θέλω να πληγώσω τους γύρω μου. Δεν έχω καθόλου φίλους ,συνήθως τα άτομα της ηλικίας μου με απαξιώνουν τελείως και αδιαφορούν. Νιώθω ότι αυτή θα είναι για πάντα η ζωή μου... Κανένας ποτέ δεν θα νοιαστει για μένα. Φοβάμαι τον κόσμο...φοβάμαι να ζήσω. Νιώθω πως είμαι καταδικασμένη να μην αγγίξω ποτέ την ευτυχία ,ούτε για λίγο.
7