15.12.2016 | 14:03
Η ζωή προχωράει....
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα έχει γενέθλια μια κοπέλα που εκτιμώ πολύ. Αυτή η κοπέλα ήταν στήριγμα για μένα 4 ολόκληρα χρόνια. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που μου στάθηκε στα δύσκολα όταν όλοι οι άλλοι με απέφευγαν. Δεν το έχω ξεχάσει ποτέ μου. Στο παρελθόν μου είχε ζητήσει να βγούμε. Δεν ήθελα. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν ήθελα. Ναι πιεζόμουν από τα μαθήματα αλλά όπως είχε πει και η ίδια "δεν μπορείς να μου αφιερώσεις ένα δίωρο;". Μάλλον τα τρομερά ψυχολογικά που είχα εκείνη την περίοδο δεν μου άφηναν άλλα περιθώρια. Με τον τρόπο μου την έδιωξα. Της έστειλα χρόνια πολλά και ένα μικρό κείμενο με την ελπίδα κάποτε να συναντηθούμε. Για να της πω ένα ευχαριστώ που μου στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια και ένα συγνώμη που ορισμένες φορές ήμουν απόμακρος. Ναι το ξέρω είναι πια πολύ αργά. Πλέον έχει την σχέση της και περνάει πολύ καλά. Χάρηκα γι αυτήν. Διότι συνέχισε την ζωή της. Δεν έμεινε στάσιμη. Δεν πρόκειται να την ενοχλήσω ποτέ ξανά και για κανέναν λόγο.
