ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μερικές μέρες είχα πάει με τον σύντροφο μου σ' ένα γάμο και συνέβη κάτι που με έχει προβληματίσει. Την ώρα που η νύφη ήταν έτοιμη να πετάξει την ανθοδέσμη, εμείς καθόμασταν ήρεμα και συζητούσαμε, μέχρι τη στιγμή που με φώναξαν να πάω με τις υπόλοιπες κοπέλες που περίμεναν στο κέντρο της "πίστας". Καθώς βαριόμουν να σηκωθώ (μιας και δεν πίστευα πολύ σε αυτό το έθιμο και με είχαν χτυπήσει και οι γόβες) και αρνιόμουν πεισματικά, η σχέση μου σκέφτηκε κάτι για να με πείσει. Μου είπε λοιπόν αυτολεξεί: "Αν πιάσεις την ανθοδέσμη θα σε πάρω με Παπά και με κουμπάρο". Εγώ όχι ότι το έχω όνειρο ζωής να ντυθώ νυφούλα, αλλά μια το ότι με προκάλεσε, μια το ύφος της βεβαιότητας που είχε πως δεν θα την πιάσω, με ξεσήκωσαν. Σηκώθηκα λοιπόν, προχώρησα με βεβαιότητα και την ώρα που πέταξε η νύφη την ανθοδέσμη, με έναν μικρό πήδο (δεν θα μου επέτρεπα κάτι πιο εξτρίμ, μη με περάσει και για απελπισμένη, καταλαβαίνετε) την άρπαξα από τα μπουμπούκια. Αυτό ήταν, την είχα στα χέρια μου και δεν το πίστευα! Για να επιστρέψω λοιπόν στο θέμα... Ο σύντροφος μου από εκείνη την ημέρα λοιπόν, δεν έχει κάνει καμία νύξη στο θέμα. Και σας ρωτώ. Εγώ τώρα τι να κάνω; Να του το φέρω με τον τρόπο μου; Να κάνω κι εγώ την πάπια σαν να μην συνέβη τίποτα και να περιμένω; Ίσως με το δεύτερο (αν με δει αδιάφορη), να αρχίσει να απορεί και να με παρακαλάει. Εσείς τι λέτε;