ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οι ιδεες δεν πεθαινουν... δυστυχως... τι και αν εχω κανει ερωτα με τοσες αφου σε γνωρισα, τι και αν δεν εχουμε κανει εμεις ποτε... τι και αν εχω φιλησει τοσες, και εμεις ειχαμε φιληθει μοναχα μια φορα πεταχτα... τι και αν ξερω οτι εισαι με αλλον κ δεν μου μιλας, τι και αν ξερω οτι χτες το βραδυ ημουν σε αλλης αγγαλια και προχτες σε διαφορετικη. η ιδεα σου δεν πεθαινει, με στοιχειωνει καθε μερα, καθε μερα που περναω απο το παρκο που αραζαμε μεχρι τα ξημερωματα, καθε μερα που βλεπω αυτο το μαμημενο παγκακι που καθομασταν με τις ωρες... καθε μερα που σε ψαχνω στο στενο του σπιτιου σου... καθε φορα που καποια μου λεει ποσο με θελει κ ποσο ερωτευμενη ειναι και εγω σκευτομαι μονο εσενα... οι ιδεες δεν πεθαινουν, μενουν για να σου θυμιζουν πως η ζωη ειναι ματαιη, χωρις σκοπο, ενα παραληρημα στον χρονο που πολλες φορες δεν εχει τιποτα να σου διδαξει... κ δεν ξερω τι με ενοχλει περισσορερο? υποθετω ομως πως με ενοχλει το οτι δεν ειμαι ελευθερος, να δωσω κ να δωθω... δεν ειναι η απορριψη, απο αυτην, ειμαι παχυδερμο κ δεν μασαω... ειναι ομως οτι θελω αυτη η ιδεα που μπηκε στο κεφαλι μου για σενα να χαθει, και ας χαθει η ελπιδα μου οτι ειχα βρει το ιδανικο!!! πως να σκοτωσω την ιδεα σου??