ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από κάποια χρόνια: Μου άρεσε κάποιος από την σχολή, τον πλησίασα μέσω φμπ. Τον έβλεπα συνεχώς μπροστά μου, ενώ κατάπινα την γλώσσα μου, του έλεγα ένα γεια. Μου μιλούσε μετά στο φμπ ρωτώντας αν ήμουν εγώ που μιλούσαμε στο φμπ. Καταχάρηκα που νόμιζα πως ενδιαφερόταν. Σε μία διάλεξη ήρθε και κάθησε δίπλα μου, ενώ η αίθουσα ήταν σχεδόν άδεια και εγώ καθόμουν πίσω πίσω σε μια γωνία μόνη μου και όλοι οι άλλοι μπροστά στις πρώτες σειρές. Με ρωτησε τι ώρα ξεκίνησε. "Βρήκε πρόφαση για να μου μιλήσει" είπα εγώ. Δεν συνέχισα την κουβέντα. Τελικά προσπάθησα ένα ολόκληρο καλοκαίρι να του ανοίγω κουβέντα μέσω φμπ, τίποτα εκείνος. Πάει αυτό.Μετά από κανένα χρόνο. Μιλούσα κάθε μέρα με κάποιον μέσω ενός φόρουμ. Τεράστιος ενθουσιασμός από μέρους του για το πόσα κοινά είχαμε. Και από δικής μου πλευράς. Ονειρευόμουν ότι βρήκα έναν εν δυνάμει κολλητό φίλο, τον αδερφό που δεν έχω. Μου ζήτησε να βγούμε, βγήκαμε και ο ενθουσιασμός συνεχίστηκε. Τράβηξε κανένα μήνα όλο αυτό, βγήκαμε δεύτερη φορά. Είχα ήδη αρχίσει να ξενερώνω με την αδιαφορία του μερικές φορές. Μετά την δεύτερη συνάντηση οι συνομιλίες μας αραίωναν όλο και περισσότερο. Ώσπου αποφάσισα να μην του ξαναμιλήσω. Πάει και αυτό.Σε έναν χώρο που ενεργούσα εθελοντικά, γνώρισα κάποιον. Μιλήσαμε μια φορά. Ένιωθα να με κοιτάζει επίμονα όποτε με συναντούσε, τόσο που ένιωθα άβολα. "Του αρέσω" σκέφτηκα. Δεν ήρθε ποτέ να μου μιλήσει, ούτε και εγώ. Ώσπου σταμάτησε κάποια στιγμή να με κοιτάζει. Πάει και αυτό.Στις τελευταίες εκλογές με κάλεσαν στην εφορευτική επιτροπή. Μπαίνω στην αίθουσα και αντικρύζω μια παιδική μου φίλη! Λέω δεν μπορεί ήταν της μοίρας γραφτό να την συναντήσω ξανά. "Μακάρι να ζητήσει το τηλέφωνό μου" σκεφτόμουν. Δεν με ένοιαζε τίποτα αλλο παρά μόνο αυτό. Μου το ζήτησε! Τι ενθουσιασμός! Επιτέλους θα έχω έναν άνθρωπο να επικοινωνώ! Περνούσαν οι μέρες, οι μήνες και ούτε μια κληση. Όχι, δεν θα έκανα εγώ την κίνηση. Εγώ έχω τρελή ανάγκη από φίλους. Αυτός που δεν έχει έχει περισσότερη αξία να σε σκεφτεί. (τα λέω γιατί έχω κάνει κινήσεις πάρα πολλές φορές, να κάνω παρέα με άτομα που δεν έχουν ανάγκη από φίλους και το μόνο που κάνουν είναι να με έχουν για τελευταία επιλογή). Πάει και αυτό.Στις τελευταίες διακοπές μου συνάντησα στον δρόμο σε ένα απίθανο μέρος μια απίθανη στιγμή, έναν παλιό και ανεκπλήρωτο έρωτα. Με κοίταζε, μάλλον με θυμήθηκε. Ήθελα τόσο πολύ να του μιλήσω, αλλά ντράπηκα. Ήταν καθηγητής μου. Έμενε εκεί μονιμα πια. Μου έκανε εντύπωση το ότι τον συνάντησα εκεί! Ήταν γραμμένο να του συναντήσω, σκεφτόμουν, και είχα τύψεις που δεν έκανα κάτι γι'αυτό. Δεν του μίλησα. Ποιος ξέρει που μπορεί να κατέληγε. Τώρα πια έχει σχέση. Πάει και αυτό.Στις διακοπές μου, στη ρεσεψιόν ήταν ένα αγόρι που με κοίταζε όποτε περνούσα. Προσπαθούσα να του δείχνω ενδιαφέρον, όσο πιο διακριτικά μπορούσα, γιατί ήμουν με τους γονείς μου. Μετά του έστειλα αίτημα φιλίας στο φμπ, μήπως γίνει κάτι από εκεί. Μου μίλησε μια μέρα. Λέω "θέλει να ανοίξει κουβέντα". Το άφησα κάπως φλου το θέμα, μην καταλάβει ότι του την πέφτω κιόλας, αλλά δεν συνέχισε να μου μιλάει. Τώρα πλέον ούτε που με θυμάται. Του έστειλα χρόνια πολλά προχθες και είπε ένα ξερό "ευχαριστώ".Είχα πάει τις προάλλες σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας. Περίμενα να εξυπηρετηθώ. Είχα ξαναπάει πριν από κάποιους μήνες, και ένιωσα ένα βλέμμα επάνω μου, αυτό ενός υπαλλήλου.. Τότε ευτυχώς δεν με εξυπηρέτησε αυτός, γιατί θα ένιωθα πολύ άβολα. Τις προάλλες όμως με εξυπηρέτησε αυτός. Έτρεμα! Με ανάγκασε να πάω και να ξαναπάω. Με έπαιρνε τηλέφωνο να μου πει για την πορεία του θέματός μου. Μου έκανε προσωπικές ερωτήσεις, όπως τι σπουδάζω. Ήταν πολύ φιλικός γενικά. Παίξαμε και με βλέμματα. Ήθελα να το συνεχίσω, αλλά πώς, φοβήθηκα μην καρφωθώ. Το θέμα είναι σε εκκρεμότητα.Σας παρακαλώ θα ήθελα ΠΟΛΛΑ σχόλια. Όσα περισσότερα μπορείτε σας παρακαλώ!!! Επίσης θα παρακαλούσα για την επιείκειά σας, πιθανότατα να είμαι ψυχικά ασθενής.Ευχαριστώ.Κοπέλα 27.