ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζηλεύω πάρα πολύ αυτές τις ωραίες μεγάλες παρέες, σκεπτόμενη ότι ποτέ δεν ήμουν σε μια. Για την ακρίβεια έως τώρα που είμαι 18 καμιά μου φιλιά δεν κράτησε. Μου έχουν φέρθει πολλές φορές άσχημα και θυμάμαι τον εαυτό μου από παιδί πολύ συχνά να μένω μόνη μου, η να με κοροϊδεύουν και να με περιθωριοποιουν χωρίς ιδιαίτερο λόγο η κάτι τέτοιο τέλοσπαντων. Σήμερα, έχω τρεις φίλες δεν είμαι ιδιαίτερα δεμένη μαζί τους γιατί είναι πρόσφατες φιλίες και έτσι πολύ συχνά νιώθω μόνη. Πλέον έχω κοινωνικές δεξιοτητες τις οποίες αναμένω να αξιοποιησω και νιώθω ότι μπορώ να γίνω συμπαθής εύκολα. Αλλά... Πολύ συχνά αισθάνομαι μοναξιά και μελαγχολω, φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα είμαι χαρούμενη και ανέμελη και αδυνατώ να απολαύσω την στιγμή. Σαν να υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κενό, χωρίς να έχει γίνει και κάτι το εξωφρενικό. Αδυνατώ να πείσω τον εαυτό μου ότι θα υπάρξουν φιλίες που θα με νοιαστουν και που θα κρατήσουν, δυσκολεύομαι να δεθω και να επικοινωνήσω πραγματικά γιατί για κάποιον λόγο πιστεύω ότι όποιος είναι απέναντι μου απλά θα φύγει.