28.5.2020 | 01:51
Το ημερολόγιο μιας κοντουλας
Και πάλι εδώ λοιπόν κυρίως για να βγάλω από μέσα μου τι νιώθω. Τις τελευταίες μέρες οι εξομολογήσεις έχουν γίνει το "σπίτι" μου. Διαβάζω κάθε μέρα όλα όσα ανεβάζετε με κάποια γελάω με κάποια στεναχωριέμαι κάποια μου υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν χιλιάδες πιο σημαντικά πράγματα από τη δική μου στεναχώρια. Ευχαριστώ για τα σχολια σας στην πρώτη εξομολόγηση...Προσπαθώ και εγώ να δώσω απαντήσεις στις ερωτήσεις που μου κάνατε...Anyway...Έχω φύγει για λίγες μέρες από την πόλη μου για να αλλαξω περιβάλλον και μου έκανε πολύ καλό είμαι πιο ήρεμη και έχω αρχίσει να χαμογελάω. Το συνιστώ σε ολους τους φρεσκοχωρισμενους η πληγωμένους :p .Πλεον εχω συνηθίσει χωρίς τις καθημερινές μας κουβέντες το βράδυ είναι το δύσκολο κομμάτι, το βραδυ οι αποφάσεις που πήρα μοιάζουν παντα λάθος. Άτομα γύρω μου μιλάνε συνεχως για το καλοκαίρι και για νέες γνωριμίες αλλά δεν έχω όρεξη για την ακρίβεια νιώθω πως δεν θέλω να με πλησιάσει άντρας για πολύ καιρό.. έχετε παρατηρήσει πως υπάρχουν σχέσεις που έχουν "συγουρο" τέλος..."φαίνονταν από την αρχή ότι δεν θα κρατησουν" μην τους πιστεύεται όλα στο χέρη μας είναι. Καληνύχτα κόσμε, καληνύχτα και σε σένα που πλήγωσα, είδα σήμερα το καινούργιο σου έργο ήθελα να σου στείλω οτι είναι το πιο όμορφο που έχεις φτιάξει ως τώρα ήθελα να ακούσω την χαρά σου στο τηλέφωνο. Ανυπομωνω να δω το επόμενο εστω και κρυφά
0