ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορεσα ομως ποτε να τον αγαπησω οσο εκεινος εμενα. Γνωριζομαστε απο 8 χρονων. Για 10 χρονια εκεινος μου δηλωνε καθημερινα την αγαπη του και ηταν διατεθειμενος να αλλαξει για μενα. Προσπαθησαμε αρκετες φορες, αλλα παντα ενιωθα οτι βαριομουν μαζι του. Αν μπορουσα να επιβληθω στην καρδια μου, θα της ελεγα να αγαπαει μονο εκεινον, να τον λατρευει γιατι ξερω οτι δεν θα με αγαπησει κανενας περισσοτερο απο εκεινον. Δυστυχως ομως δεν γινεται. Ημουν παντα ειλικρινης μαζι του. Θυμαμαι οταν εφευγα για σουδες του εστειλα απλα ενα μυνημα λιγο πριν μπω στο αεροπλανο για να του πω οτι φευγω, και εκεινος ειπε απλα..."να προσεχεις, σ'αγαπω." Τον σκεφτομαι συχνα, μου λειπει... Παντα συγκρινω την αγαπη του μεαλλων, λες και την εχω σαν υποδειγμα και αν η αγαπη των συντροφων μου δεν ποιαζει με την δικη του τοτε νιωθω οτι ισως δεν ειναι αρκετη. Θελω να του πω παρα πολλα, να τον ευχαριστησω για ολα, οταν ομως ημουν ετοιμη να τα πω μου ειπε οτι εχει αρραβωνιαστει μια κοπελα. Τα κρατησα... Σημερα, στα 22 μας εχουμε να μιλησουμε περισσοτερο απο 1 χρονο. Δεν μπορω να μαθω νεα του απο πουθενα. Σκεφτομαι να του στειλω μηνυμα, θελω μονο να μαθω αν ειναι καλα... Φοβαμαι ομως οτι δεν εχω το δικαιωμα να τον αναστατωσω, ισως του δημιουργησω και προβλημα με την κοπελα του... Δεν ξερω... Φοβαμαι μηπως δεν μου απαντησει... Τι να κανω?