ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλα ξεκίνησαν ή καν ξεκίνησαν μετά από 6 χρόνια που σε είδα μπροστά μου. Είχαμε αφήσει κάτι στην μέση. Ξεκινήσαμε να μιλάμε πάλι καθημερινά. Έστελνες έστελνα για τις ζωές μας που είχαν πάει τόσο καλά μέχρι σήμερα. Ειρωνικά πάντα.η έλξη ήταν άμεση...αβίαστη.... κρατούσες όμως μια απόσταση.... Δεν ήθελες να μου τα πεις όλα.. κάποιες φορές έπεφτες ψυχολογικά...προσπαθουσα να σου δώσω λόγους να βλέπεις τα όμορφα...ερχόμουν στο μαγαζί που δουλεύεις περιμένοντας να σχολάσεις...Να σε δω έστω Κ δέκα λεπτά μετά... Να νιώσω την ανάσα σου...Να μοιραστώ λίγα λεπτά...Να μου δώσεις μάλλον λίγα λεπτά από την ζωή σου...μπήκα σε ένα περίεργο τρυπακι...Γιατί αυτή Κ Όχι εγώ αφού με ήθελες όπως έλεγες.Ειχες κ σχέση... Ο μόνος τρόπος να επικοινωνουμε ήταν τα σοσιαλ ... δικη σου επιλογη κ αυτο... Δεν σου αρνήθηκα ποτέ κ τίποτα.... οριζες εσύ τις ταχύτητες μας.... άλλες φορές βυθιζοσουν στον κόσμο σου κ άλλες.... Δεν ξέρω δεν ξέρω ειλικρινά.... μου έλειπες κ έλειπα κ γω από τον κόσμο... ήσουν εσύ....απλά εσύ... οριζες την ζωή μου...θα έκανα τα πάντα για σένα, για εμάς...εμας? Πόσο χαζή κ ανόητη ήμουν...στο μυαλό σου δεν υπήρξε ποτέ το Εμείς. Μα ήταν μέχρι σήμερα.ημουν ως εδώ σήμερα. Σήμερα κατάλαβα πόσο ταπεινωμενη έπρεπε εδώ κ καιρό να αισθανθώ.. Πόσο χάνω από την ζωή περιμένοντας ένα ψίχουλο σου. Νομίζω πως κάπου εδώ πρέπει να σου πω αντίο κ να συνεχίσω όσο δύσκολο κ αν είναι.... κ ας μην έζησα Ούτε ένα βράδυ πλάι σου. Γιαννάκη μου... Να σε προσεχεις.