25.3.2012 | 05:08
insomnia
Μια βεβαιότητα εγκαταστάθηκε εδώ και καιρό μέσα μου πώς θα περπατήσω μέχρι την αιωνιότητα μόνη. Όταν όλοι γέρνουν μες την αγκαλιά του Άλλου για να κοιμηθούν εγώ θα πιάνω αγκαζέ τη μοναξιά μου και θα πίνουμε καφεδάκι ελληνικό σκέτο. Το πετιμέζι το βαρέθηκα, υποκριτικά ύπουλο. Να το δεχτώ πώς αυτό δε θα αλλάξει να τελειώνουμε;