ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκτιμώ πολύ τον άντρα που δεν έχει πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση της ανωτερότητας που κατά πάσα πιθανότητα του έχει εμφυσήσει η μαμά και ο μπαμπάς του λόγω συλλογικού εγκεφαλικού κάλου που έπληττε την Ελληνική κοινωνία όταν μεγαλώναμε (είμαι των early 80s). Πολλοί λένε ότι είναι προοδευτικοί αλλά η ζημιά είναι βαθιά, πάαρα πολύ βαθιά και δεν διορθώνεται μόνο με την καλή θέληση - που πολλοί θεωρώ ότι όντως την έχουν. Εκτιμώ τον άντρα που δεν θα έχει μεγαλομανία, εγωισμό και θα είναι γλυκούλης και δεν θα στραβώνει όταν η κάθε κοπέλα δεν του κάνει το χατήρι όπως αυτός το έχει φανταστεί. Που θα το σκέφτεται νηφάλια και λογικά. Που δεν θα νιώθει απειλή στον ανδρισμό του το να φάει κάποια απόρριψη (και οι γυναίκες πλέον τρώμε πολύ πιο συχνά απορρίψεις από ό,τι θεωρούν οι άντρες) και δεν θα νιώθει την ανάγκη να βρίζει και να υποτιμά τον μισό πληθυσμό της γης στον οποίον παρόλα αυτά στηρίζεται και από τον οποίον ελπίζει κατά βάθος να αποκομίσει κάποια ανθρώπινη ευτυχία στη ζωή του. Δεν ξέρω αν είναι θέμα ορμονών, δεν ξέρω τι συμβαίνει. Αλλά βλέπω πολύ συγκεκαλυμμένο μίσος από τους άντρες τριγύρω. Γραμμένο στο διαδίκτυο, ειπωμένο άμεσα ή στο βλέμμα και στη ειρωνία κάποιου στον οποιονδήποτε χώρο. Ναι μίσος είναι. Όποια δεν είναι δικιά τους, όποια είναι λίγο πιο "loud" χαρακτήρας θα υποπέσει στο ραντάρ τους και θα αρχίσει το κράξιμο. Είναι πολύ ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίον ένας άντρας χαρακτηρίζει την "καλή κοπέλα". Θα πρέπει να είναι χαμηλών τόνων, θα πρέπει να είναι μάνα, να είναι κάποιου φίλου τους αν δεν είναι δικιά τους. Η' αλλιώς θα πρέπει να τους θέλει καια αυτομάτως αγιοποιείται. Δεν πα να μην έχει κάνει και τίποτα στη ζωή της. Τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία. Γι αυτό η κάθε γυναίκα θα πρέπει να εξελίσσεται και να γίνεται καλύτερη πρωτίστως για τον εαυτό της και να μην περιμένει να λάβει αξία μέσα από τα μάτια της κοινωνίας ή τα μάτια ενός άντρα, όποιος άντρας κι αν είναι αυτός (πατέρας αδερφός, σύντροφός ή οτιδήποτε). Γιατί αυτός ο ετεροπροσδιορισμός της αξίας μας είναι στρεβλός. Και ότι αποκτάμε ως γνώση ή δεξιότητα δεν μπορεί κανείς να μας το αφαιρέσει. Και στην τελική είναι η μόνη μας διασφάλιση απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής.