ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα εβλεπα για ακομη μια φορα το "στο παρα πεντε". Στο σημερινο επεισοδιο ειπωθηκε μια φραση, την οποια τοσα χρονια που βλεπω και ξαναβλεπω τη σειρα, δε μπορουσα να ερμηνευσω. Τοσα χρονια με "βασανιζε" αυτη η φραση. Ακομη και σημερα οταν πλησιαζε η ωρα να πει τη συγκεκριμενη ατακα, ενιωσα μια ταραχη. Οταν ομως ακουσα την φραση ως δια μαγειας και καθολου βεβιασμενα μπορεσα να της δωσω καποιο νοημα. Σα να μου ηρθε αναλαμπη.Φυσικα και ενδεχεται ο Καπουτζιδης να ηθελε με αυτη τη φραση που συνεγραψε, να μεταφερει κατι αλλο, να διοχετευσει ενα αλλο μηνυμα. Ομως εγω ημουν χαρουμενη που καταφερα να προσδωσω σε αυτην καποιο νοημα, το δικο μου νοημα, την δικη μου ερμηνεια, μια ερμηνεια που βασιζοταν αποκλειστικα σε εμενα, στις σκεψεις μου, στις εμπειριες μου, στα συμπερασματα μου, στις αποψεις μου.Ισως και να μεγαλωνω, ισως και να ωριμαζω. Ισως και να υπαρχει ελπιδα. Ισως...Μ. 18