16.11.2012 | 00:55
ίσως και να στο εξομολογηθώ κάποτε
Μοναξιά...ένα συναίσθημα που με κατακλύζει πολύ τελευταία. Όσοι περισσότεροι άνθρωποι είναι γύρω μου τόσο πιο μόνη νιώθω. Νομίζω φταίει που λείπεις εσύ. Κι όχι γιατί είσαι μακριά μου. Πάντα εκεί όταν σε χρειάζομαι. Ο καλύτερός μου φίλος, το στήριγμα μου. Απλά δεν είσαι με τον τρόπο που θα 'θελα πραγματικά. Όμως μ'αρέσει που είσαι χαμογελαστός και ευτυχισμένος με εκείνη κι ας μην μας δώσαμε ποτέ μια ευκαιρία σε μας. Μας έφαγε η φιλία που δεν θελήσαμε να χαλάσουμε. Δεν υπάρχει όμως ωραιότερη φιλία από αυτή που γεννά και περικλείει τον έρωτα. Κάνω λάθος..;