4.4.2012 | 01:28
Ίσως κάπως κάπου κάποτε...
Έτσι μου είπες... Και πρέπει αυτό να με παρηγορήσει? Τώρα σ' αγαπάω, τώρα πονάω που σε χάνω, τώρα σε χρειάζομαι! Κ αν αυτό το κάποτε δεν έρθει ποτέ? Αν αυτή ήταν η μοναδική μας ευκαιρία να είμαστε μαζί? Να είμαι μαζί σου?Υποτίθεται ότι ζήσαμε κάτι ξεχωριστό, πώς μπορείς και το πετάς? Πώς μπορείς και ξεχνάς τόσο γρήγορα? Πώς μπορείς και είσαι με μια άλλη?Εγώ φοβάμαι..Φοβάμαι ότι δε θα ξανανιώσω έτσι ποτέ ξανά.. Ότι από δω και πέρα θα πρέπει να συμβιβάζομαι με κάτι μέτριο.. Μέτριο μπρόστα σ αυτό που ζήσαμε, σ'αυτά που μ'έκανες να νιώσω, μέτριο μπροστά σε σένα..
