ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε γνωρίζω από μωρό...μεγαλώσαμε μαζι. Μαζί σε όλες τις τάξεις του σχολείου, μαζί στα φροντιστήρια, μαζί στην ίδια πόλη για σπουδές.Ησουν ο πρωτος μου (πλατωνικός) έρωτας στα παιδικά μας χρόνια, ήμουν ένας έρωτας σου στα χρόνια της εφηβείας..Ποτέ δεν υπήρξαμε μαζί, παρά μόνο ως φίλοι. Ο καθένας έκανε τις επιλογές του, τις σχέσεις του, τη ζωή του..Σημερα στα 30 μας, σε διαφορετικές πλέον πόλεις, βλεπόμαστε όμως ακετά συχνά, πιάνω τον εαυτό μου να σε σκέφτομαι συχνά. Να ονειρεύομαι ότι είμαι μαζί σου, νιώθοντας ότι εσύ μονο μου ταιριάζεις, μονο και μονο επειδή σε ξερω τόσο πολύ, τόσο καλα.. Να πλάθω με το νου μου σχεδια για ένα κοινό μέλλον..Να σ αγαπω άραγε; Η μήπως η οικειότητα μεταξύ μας σε συνδυασμό με την κρισιμη ηλικία στην οποία ειμαστε να με κάνει να σκέφτομαι έτσι;Η΄μήπως οι σχέσεις με άγνωστους πάντα στην αρχη ανθρώπους με κούρασαν και θέλω πια κάποιον δίπλα μου, που να μη χρειαστεί να μπω στη διαδικασία να τον γνωρίσω και να με γνωρίσει...