ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι, πονάω. Εγώ που πάντοτε αντιμετώπιζα τις γυναίκες με αδιαφορία και καχυποψία. «Εκεί που εσύ θα λυγίσεις, αυτή θα σου την φέρει», έλεγα και πορευόμουν με σχέσεις της μιας εβδομάδας. Και τοτε ήρθες εσύ, όταν σε αναζήτησα. Περάσαμε 2,5 τέλεια χρόνια. Τα 2,5 καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Σε πίστευα άνθρωπο μου αλλά εσύ στην πιο δύσκολη στιγμή μου και ενω κλείστηκα στον εαυτό μου απομακρύνθηκες «σε άφησα να φύγεις», μου είπες και εξαφανίστηκες από την ζωή μου χωρίς να προσπαθήσεις για τίποτα. Σε κυνήγησα. Κακώς. Εσύ είχες ηδη πλησιάσει αλλον, και το χειρότερο, ειχες φανταστεί τον εαυτο σου με άλλον. Τα ξαναβρήκαμε αλλά τα κάναμε μαντάρα. Ξαναχωρίσαμε οριστικά. Και τώρα είσαι με άλλον. Το χαίρομαι όμως γιατί (πόσο πεζό θα ακουστεί) αυτός είναι πολλά σκαλιά πιο κάτω από μένα. Σε ξεπέρασα, αλλά ήταν δύσκολο. Δεν επρεπε να επιτρέψω στον εαυτο μου να μου πεις πως «δεν ειμαι εγώ αυτος». Κάθε άνθρωπος συναντά στην ζωή του κάποιον που δεν μπορει να του κρατήσει κακία. Αυτή ήσουν για μένα. Ευτυχώς με έδιωξες από τον ανασφαλή κόσμο σου. Καλά να περνάς. Μου έδωσες κάθε λόγο να σε μισήσω, αλλά εγώ σε αγαπώ.