9.4.2013 | 23:52
It’ s a matter of time
Συνήθισα πλέον να έρχεσαι τα κυριακάτικα βράδιαΝα μου δίνεις φευγαλέες ματιές,Σιωπηλά χαμόγελακαι να αφήνεις αστερόσκονη στα μαλλιά μου. Συνήθισα να χαϊδεύεις με ψιθύρους τα δάχτυλά μουΚαι ύστερα να αγναντεύεις από το νοτιοδυτικό παράθυροκάποιο μοναχικό συννεφάκι στο βραδινό ουρανό.Συνήθισα να φεύγεις κάθε φορά λίγο πριν με γνωρίσεις…Γιατί το ξέρω, όπως και ‘συ άλλωστεΕίμαστε μόνοι.Αλλά όταν σε αφήνω να μου κρατάς το χέρικαθώς με αποχαιρετάς στο σκαλοπάτι της εξώπορταςνιώθω πως μαθαίνω να περπατώ ξανά.Ξέρεις, κανείς δεν έμαθε να περπατά μόνος.dl
