24.6.2016 | 23:26
Ήθελα να κάνω θέμα...
'Πως ξεπερνούν τον κεραυνοβόλο έρωτα που δεν θέλουν να ζήσουν' ... :)Θα σας πω εγώ,γιατί βλέπω μεγάλη μερίδα της κοινωνίας(βλέπε μέσος όρος)να βασανίζεται.Έρωτας κεραυνοβόλος,αμοιβαίος.Για κάποιο λόγο που δεν μπορούσα να προσδιορίσω με απωθούσε και έκανα κίνηση μετά από 3 χρόνια.Μέσα στα τρία χρόνια δεν έτυχε κάποιος να με κερδίσει(κάτι ένιωσα δυνατό για κάποιον ο οποίος όμως είχε μια κοπελίτσα που χωνόταν και τον απέρριψα πλαγίως για να με απορρίψει,έναν άλλον συνονόματο πάλι,αποφάσισε ότι τον ήθελε μία τότε φίλη μου η οποία με ζήλευε και δυστυχώς εκείνος αποφάσισε να πιστέψει εκείνη)αλλά είμαι και τραγικά επιλεκτική λόγω νοημοσύνης.Στο θέμα μας.Δύο τελείως διαφορετικά άτομα.Η διαφορετικότητα δεν με ενοχλεί.Αλλά δεν είμαστε συμβατοί.Και ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης.Δεν ήθελα να δεθώ.Ένα μήνα μετά,εξακολουθώ να μην θέλω.Εγώ του έστειλα.Εκείνος χρόνια δεν είχε κάνει το πρώτο βήμα.Δεν έχει και πολύ σημασία,αλλά ένα θα σας πω.Είναι παντρεμένος χωρίς διαζύγιο με παιδί και ήθελε και εμένα χαχχαχαΔεν με αφορά τι κάνει ο κόσμος:')Έπρεπε όμως να με ενημερώσει.Είμαι μονογαμική.Πήγε να πατήσει πάνω στον έρωτά μου για να μου το πει αργότερα.Απαράδεκτος.Είμαι 21.Ελεύθερη είμαι και με αφορούν μόνο οι ελεύθεροι.Αυτά είναι και τα δεδομένα.Ψυχρή λογική,λοιπόν,για να μην τρέχουμε δύο μήνες μετά.Δύναμη παίδες,δύναμη αλλιώς γεμίζετε ψυχολογικά.:)Αν μπορώ εγώ μπορείτε και εσείς;)ΥΓ Αυτό το θέλω ντε και καλά σχέση για να μην νιώθω μόνη τι είναι;Πάντα μου έκανε εντύπωση,συνοδοιπόρο θέλετε ή μαμά/μπαμπά;;)