6.6.2016 | 07:25
It's not the goodbye that hurts but the flashbacks that follow...
Το διάβασα και σε θυμήθηκα. Γενικά σε θυμάμαι πιο συχνά απ'ότι παραδέχομαι. Δεν είναι ακριβώς ότι μου λείπεις αλλά τρώω κάτι φρίκες ότι δε θα σε ξαναδώ ποτέ πια.. Μετά με πείθω ότι ποτέ δε σε ερωτεύτηκα, ότι ήταν η τόση σημασία που μου έδινες που με γοήτευε.Δε ξέρω αν σε ερωτεύτηκα, δε ξέρω αν θα ερωτευτώ ποτέ ή αν έχω ποτέ ερωτευτεί αλλά υπήρξες σημαντικός για μένα. Τόσες σκέψεις, τόσα συναισθήματα και πάντα τα κρατάω για μένα. Θυμώνω μαζί σου, σε ερωτεύομαι ξανά, μετά ξενερώνω, σε ξεχνάω και εσύ δε θα μάθεις ποτέ τίποτα.Ήσουν πάντα τόσο εκφραστικός μαζί μου κι εγώ πάντα τόσο κλειστή. Ξέρω πώς ένιωθες πράγματα για μένα και πώς δε με κορόιδεψες. Ήσουν άψογος, δε λέω. Ποτέ κανείς δε με έχεις σεβαστεί όσο με σεβάστηκες εσύ, ποτέ κανείς δεν με έκανε να νιώθω ότι μετράω όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις, αλλά ρε γαμώτο είναι κάτι που με ενόχλησε τόσο.. Ξες τί;Που ήσουν σίγουρος ότι αυτή η σχέση θα αντέξει την απόσταση κι εγώ σίγουρη ότι θα τελειώσει άδοξα. Και τελικά εγώ έκανα ότι μπορούσα για να κρατήσει κι εσύ βοήθησες αρκετά ώστε να τελειώσει. Εν ολίγοις, πρώτη φορά απεδείχθηκα τόσο σωστή και, αν και εγωίστρια, δε μου άρεσε.Δε φταις εσύ ούτε κι εγώ. Έτσι θα γινόταν. Μα θέλω να ξέρεις πως οι άνθρωποι που δε μιλάνε είναι αυτοί που αισθάνονται τα πιο πολλά. Θέλω να ξέρεις πως δε με κέρδισες ποτέ, όπως νόμιζες, γιατί πολύ απλά ήμουν δική σου από την πρώτη στιγμή. Ελπίζω μια μέρα να ξυπνήσω και να μη σε σκεφτώ.