ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια.Είμαι η Αννα και ειμαι 32.Θεωρητικά πολύ νέα για να διηγούμαι την παρακάτω ιστορία. Στα δεκαοκτώ μου ξεκίνησα να σπουδάζω.Στα 24 ειχα ολοκληρώσει τις σπουδές μου. Στο μεταξύ πέρασαν εξι υπέροχα χρόνια με όμορφη φοιτητική ζωή χωρίς ακρότητες .Με φίλους ,παρεες , ξενύχτια από κεινα που πάντα θα νοσταλγώ.Εξεταστικές με αγωνία αλλά και πολύ γέλιο καθώς συνήθβς διάβαζα με καλή παρέα.Ολα αυτά που ζει καθε φοιτητής και μπορεί να θυμάται για μια ζωή. Στα 27 είχα ολοκληρώσει και μετεκπαιδεύσεις και μεταπτυχιακα .Και κάπου εκεί ξεκίνησα τη δική μου δουλειά, αφού πρώτα δοκίμασα και απέρηψα να δουλέψω στη δουλειά κάποιου άλλου.Με πολλή αγάπη ξεκίνησα από το μηδέν και πήγα σχεδόν αμέσως καλά.Την ίδια περίοδο γνώρησα και τον άντρα μου.Ερωτευθήκαμε από νωρίς.Σχεδσόν αμέσως και ήταν σα να γνωρίζαμε από την αρχή πως εκείνος είναι για μένα και εγώ για εκείνον Περάσαμε δυσκολίες.Χρειάστηκε για λίγο να μήνουμε σε απόσταση λόγω δικών του υποχρεώσεων.Περάσαμε ένα ατύχημα που μπορούσε να τον οδηγήσει σε τύφλωση αλλα τελικά βοήθησε ο Θεός και είναι μια χαρά.Περάσαμε το θάνατο συγγενικών ανθρώπων που μας κόστησε .Περάσαμε ανεργεία κάποια στιγμή. Όλα με υπομονή.Ολα με ψυχραιμία.Τελίκά πέρισυ αποφασήσαμε να παντρευτούμε.Η σχεση είχε δοκιμαστεί.Ειχε πάρει άριστα και ήταν ετοιμη να φτιάξει νέα δεδομένα.Με πολλή χαρά αν και δύσκολα οικονομικά στήσαμε ένα γάμο μόνοι μας.Χωρίς καμια βοηθεια από κανεναν .Και λίγο μετά σκεφτήκαμε οτι θέλουμε να γινουμε τρεις.Οτι το σπίτι που με τόση αγαπη φτιαξαμε θα το γεμίζαμε με ένα παιδί δικό μας.Αιμα μας.Κομματι μας. Οταν κάνεις σχέδια η ζωή γελάει σχεδόν πάντα.Λϊγο μετά και χωρίς περισσότερα συμπτώματα περνάω ενα μήνα χωρίς περίοδο.Νομιζα πως ήρθε το παιδί μας.Δεν ηταν έτσι.Λιγες μέρες μετά μπαινω στο νοσοκομείο με μια κίστη που δεν ηξερα πως είχα ( προφανως εμφανισθηκε ξαφνικά και μεγαλωσε αποτομα) Ειχε σπασει και μου ειχε καταστρέψει τις ωοθηκες! Χειρουργήθηκα.Τικς αφαίρεσα.Και βρεθηκα με πρόωωρη εμμηνόπαυση!!!!!!!! ΒΓηκα από το χειρουεγείο μισός άνθρωπος.Ο αντρας μου πάντα εκεί.Πάντα στο πλευρό μου .Παντα μαζί μου.Οπως ήταν όλα αυτα τα χρόνιαΕνας ανθρωπος που άξιζε την καλύτερη οικογένεια και εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα να του δώσω τίποτα. Στη συνεχεια έμαθα ότι σημβαινει σε πολλές νεες γυναίκες να μπαινουν για διαφορετικούς λόγους σε πρόωρη εμμηνόπαυση.Αλλες από ορμονικους λόγους, αλλες από χημειοθεραπεια.Αλλες από καποιο χειρουργιο οπως εγω.Μόνη μας ελπίδα για οικογένεια η δωρεα ωαρίων,Ξερω πως μια μέρα θα τα καταφερουμε.Με τον αγαπημένο μου κοντά μου δεν εχω να φοββάμαι τίποτα.