29.5.2014 | 14:42
Καβαφης
Απ' τες EννιάΔώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρααπ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσωκατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό. Το είδωλον του νέου σώματός μου,απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,ήλθε και με ηύρε και με θύμισεκλειστές κάμαρες αρωματισμένες,και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!Κ' επίσης μ' έφερε στα μάτια εμπρός,δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά. Το είδωλον του νέου σώματός μουήλθε και μ' έφερε και τα λυπητερά·πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,αισθήματα δικών μου, αισθήματατων πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.
