ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κανενας δεν πρεπει ποτε να ειναι η καβατζα κανενος.Καταλαβαινω την λογικη σου, θες την σιγουρια και την επιβεβαιωση του δοκιμασμενου, χωρις να χανεις ομως και τα προνομοια του αγνωστου. Με λιγα λογια θες και την πιτα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο. Και ο,τι θες μπορεις να το εχεις... Εσυ εισαι ενταξει με τον εαυτο σου, οταν δεν μπορεις να βρεις κατι καινουριο γυρνας στο γνωριμο, εχεις βρει την καβατζα σου,την εχεις καψουρεψει και την κρατας γερα.Εσυ ομως που εισαι η καβατζα, γιατι βλεπεις τοσο χαμηλα τον εαυτο σου? Γιατι δεν τον σεβεσαι εστω και λιγο, τοσο οσο χρειαζεται να αποχωρησεις απο ενα παρε δωσε που δεν σου προσφερει τιποτα απολυτως...Σταματα να συμβιβαζεσαι με τον ρολο που σου εχει προσαψει ενα ατομο. Εχω βαρεθει να ειμαι η καβατζα καποιου.Ειμαι αυτο που ειμαι ολοκληρη και αν θες να με βαλεις στην ζωη σου απαιτω να ειμαι εκει καθε μερα, οχι οποτε θυμασαι και οποτε νοιωθεις μονη.Αλλιως φευγω και αυτη τη φορα δεν σου ξαναλεω ναι.Θα γυρισεις παλι και το ξερω, ηδη δρομολογεις τον γυρισμο σου, ηδη σκεφτεσαι τι θα μου πεις οταν με συναντησεις "τυχαια".Δεν με νοιαζει καν να μαθω τους λογους σου, ο μονος λογος ειναι οτι δεν με θες αρκετα...Δεν υπαρχει τιποτα αλλο, κι αν εσυ κολωνεις να μου το κοψεις, μου το κοβω εγω απο μονη μου γιατι ξερω ο,τι δειχνουν οι πραξεις σου. Ποτε δεν ξερεις ποτε ειναι το τελευταιο γεια η το τελευταιο αντιο που θα πεις σε καποιον, εγω ομως ξερω ποτε ηταν τα δικα μας...