ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδαζω στην όμορφη Πάτρα.Πέρασα στο Πανεπιστήμιο πριν 1 χρονο.Θυμάμαι τον εαυτό μου ακριβώς πριν ενα χρονο,που έκλαιγα γιατί δεν εγραψα μαθηματικά.Ειχα διαβασει τοσο.Δεν είμαι κανενα σουπερ μυαλο Αλλα ειχα προσπαθήσει αρκετά.Ωστοσο περασα σε ενα απο τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ελλάδας.Αυτο κάποιος θα το θεωρούσε επιτυχία.Οχι όμως εγω.Ουτε οι γύρω μου οπως φαίνεται.Οταν βγηκαν τα μόρια μου,οπου δεν ηταν παρα πολλά δηλαδή,διότι τα θέματα ηταν παλούκια(και δεν το λεω μονο εγω) ολοι οι συγγενείς μου μου ελεγαν δεν πειράζει με αυτό το ύφος της λυπησης.Κανείς δεν καταλαβαίνε οτι περνούσα σε Πανεπιστήμιο γιατί όλοι γραψανε χαλια.Με αποτέλεσμα να ηταν η χειρότερη περίοδος της Ζωής μου,με αποτέλεσμα μετα απο ενα χρόνο να στεναχωριέμαι ακόμα για αυτο.Δεν θα ξεχασω πριν 1 χρονο την ημέρα που βγήκαν τα μόρια δε θα ξεχάσω την μητέρα μου να με παίρνει απο την δουλειά και να μου φώναζει τους βαθμούς μου ενω τους ακουγαν ολοι απο εκει.Και μετά να με κοιτούσαν σαν χαζοι.Δε θα ξεχασω τον ξάδερφό μου να μ λεει και τώρα εσυ τι θα κάνεις; Δε θα ξεχασω την γιαγιά μου να μου λεει γιατί δεν έγραψες περισσότερο; Σαν τον ξαδερφο σου που περασε ιατρικη; ενω τοτε ειχε βγει οτι ειχα περασει σε σχολη.Γενικά θεωρώ κανείς δεν πίστεψε σε μένα.Για αυτο μια μερα μου ειπε η μαμα μου στον ξάδερφο μου:"αντε καλε εδω περασε η κορη μου σε Πανεπιστήμιο".Ούτε καν εκείνη.Και αυτο που με πληγώνει πολυ είναι που θελω τουλάχιστον το αγορι μου να πιστεψει σε εμενα.Και δεν νομίζω οτι το εκανε απο την αρχη.Γιατί ρε γαμωτο ομως περιμένω να κανω περήφανους τους αλλους και οχι τον ίδιο μου τον εαυτό; Γιατί απλά δεν με αγαπαω,δεν πιστεύω σε μενα.Δεν θελω να γυρίσω στην πολη μου.Η ξαδέρφη μου τωρα δίνει πανελλήνιες.Μακάρι το κορίτσι να παει καλα.Αλλα ξερω οτι θα παει πολυ καλα και ολοι θα χαίρονται και θα χαμογελούν για εκεινη.Βασικά και εγω θα χαμογελαω γιατί θα χαίρομαι για εκείνη αλλα οταν θα μαι μονη μου θα κλαιω γιατί θα σκέφτομαι την δικιά μου περίοδο.Την χειρότερη της ζωής μου.Την περίοδο που με έκανε να μην θέλω να ξανάμιλησω σε κανεναν,ουτε στη γιαγιά μου,ουτε στις θείες μου,ουτε στους θείους μου,που ολοι ειχαν αποψη ενώ έχουν τελειώσει μονο το Γυμνάσιο.Και πραγματικά,οσοι απο εσας διάβαζετε την εξομολόγηση μου,μην κοιτάτε εμένα,εγω είμαι ηλίθια,αγαπηστε τον εαυτό σας.Μην ακουτε κανεναν.Και όσοι δίνετε πανελλήνιες να ξέρετε οτι το κάνετε για εσας οχι για να αποδείξετε σε κάποιον κατι.Για να περάσετε σε μια σχολη και να εχετε περισσότερα εφόδια στη ζωη σας.Δυστυχώς,η μέση ελληνίδα οικογένεια το εχει ερμηνεύσει αλλιώς