17.8.2014 | 13:46
Και ακόμα δεν έχω καταλάβει
γιατί σταματήσαμε να μιλάμε. Εγώ ήθελα να ήμασταν φίλοι, να συνεχίζαμε να μιλάμε για την πόλη που σπούδαζα, για τον συγγραφέα που εμπνεύστηκε από αυτή την πόλη, για ταινίες που μας αρέσουν, και για τόσα άλλα. Μόνο σε εσένα είπα τόσα πολλά για τον εαυτό μου. Στο είχα ξαναπεί, όταν διάβαζα αυτά που μου έγραφες, ένιωθα σαν να τα είχα γράψει εγώ.Εσύ όμως εξαφανίστηκες. Και έχει περάσει πολύς καιρός, έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή μου. Και στην δική σου φαντάζομαι. Πλέον δεν σπουδάζω αυτό που σπούδαζα όταν αρχίσαμε να μιλάμε. Είμαι σε άλλη ήπειρο, όχι απλά σε άλλη χώρα. Δεν ζωγραφίζω πλέον, και τα πειράματα τα έχω κόψει.Εσύ; Μένεις ακόμα στο χωριό; Κατάφερες να ξεφύγεις από εκεί; Η μητέρα σου τι κάνει; Χαθήκαμε δυστυχώς... Ίσως να έφταιγε το ότι ήμασταν τόσο ίδιοι.
