Τι γίνεται όταν η σχέση ενηλικιώνεται;

ADVERTORIAL

Όταν δύο άνθρωποι αποφασίζουν να πορευτούν μαζί και τα φώτα ενός ξέφρενου πάρτι σβήνουν, κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει μετά. Χίλιες εποχές μπορούν να περάσουν σε ένα μόνο πρωινό, ένας συνδυασμός επιβίωσης, επιτυχιών και αποτυχιών, καυγάδων και τρυφερότητας. Τα ερωτικά γράμματα μεταμφιέζονται σε post-it κολλημένα στο ψυγείο και γεμάτες σακούλες στο χαλάκι της κουζίνας – δείγμα στοργής και νοιαξίματος (κάποιος από τους δύο ξεκούρασε τον άλλον, φουλάροντας το ψυγείο). Η Λουΐζα και ο Γιάννης το ερχόμενο Σάββατο κλείνουν 18 χρόνια σχέσης. Το μεταξύ τους «συμβόλαιο» ανανεώνεται κάθε χρόνο μετά από ένα καλό δείπνο σε ένα από τα αγαπημένα τους εστιατόρια. Με λόγια φροντίδας και σκέψεις που αφορούν παιδιά, πλυντήρια, οικονομίες, όνειρα και επιθυμίες.

Μια ολοκαίνουργια συνειδητοποίηση του ενός για τον άλλον δεν συμβαίνει μόνο πάνω από το φως των κεριών, αλλά και στην άκρη ενός σωληνάριου οδοντόκρεμας ή με τα μάτια καρφωμένα στην τηλεόραση. Όταν μια σχέση μεγαλώνει αποκτά το δικό της «σώμα», το καλό δεξί και το ανάποδο αριστερό, τους δικούς της τρόπους και τις ολοδικές της αναμνήσεις. Και στην προκειμένη περίπτωση, η σχέση είναι πλέον αρκετά μεγάλη για να μπορεί να «φύγει» από το σπίτι. Μια σχέση φοιτήτρια. Όμως φέτος, το δείπνο εορτασμού θα καταφέρει ακριβώς το αντίθετο, να μεταφερθεί από έξω προς τα μέσα. Με την συνειδητή επιλογή μιας νέας ρουτίνας, που θα ξεκινήσει από τώρα και θα διαρκέσει για τουλάχιστον μια καλή, γεμάτη, «φοιτητική» πενταετία. Μέχρι να περάσει στο αμέσως επόμενο επίπεδο.

Τα παιδιά της Λουΐζας και του Γιάννη είναι στην εφηβεία, οπότε έχουν σχετικά ανεξαρτητοποιηθεί. Τα σαββατοκύριακα, είναι «φευγάτα» και το σπίτι αδειάζει, όσο γρήγορα αδειάζει και το ψυγείο μέσα στην εβδομάδα. Οι δυο τους θα πέσουν ο ένας πάνω στον άλλον σε τυχαία συνάντηση για ανανέωση μιας κούπας με τσάι, βγαίνοντας για λίγο από τα γραφεία τους. Μπροστά στο σχεδόν άδειο ψυγείο, θα κοιταχτούν με ελαφρώς στραβωμένα χείλη, αποφασίζοντας να λάβουν δράση. Η αφετηρία παραμένει ίδια, το αυτοκίνητο ξέρει καλά τη διαδρομή, όμως τα ψώνια αυτή τη φορά είναι κάπως διαφορετικά. Επιστροφή νοητή στο πρώτο, μικροσκοπικό σπίτι που νοικιάστηκε πριν 18 χρόνια και χωρούσε τις έως τότε ζωές τους ως… μονάδες. Επιστροφή και σε εκείνο το ψυγείο που πάντα γέμιζε με καινούργιες γεύσεις και γαστρονομικά πειράματα. Μα πάνω απ’ όλα με όρεξη και λόγους χιλιάδες.

Στο γνώριμο δρόμο για τα Lidl της περιοχής, οι δυο τους σαν να γνωρίζονται μόλις τώρα, οργανώνουν σε ένα σημειωματάριο όλα όσα φαντάζονται για το επετειακό δείπνο. Μπορεί τα άτομα στο τραπέζι να είναι για σήμερα δύο αντί για τέσσερα, αλλά το budget παραμένει συγκεκριμένο, καθώς το αντίστοιχο χαρτζιλίκι του Σαββάτου έχει ήδη βρει τους παραλήπτες του. Το καλάθι γεμίζει με ελληνικές γεύσεις από παραγωγούς σε ολόκληρη τη χώρα, ζυμαρικά, τυριά, ιδιαίτερα μυρωδικά και ένα άριστο μπουκάλι κρασί. Το πρώτο δεκάρι της «φοιτήτριας» σχέσης. Ψώνια με μειωμένες τιμές και αυξημένη δημιουργικότητα; Κι όμως γίνεται. Με ένα σφηνωμένο, παιδικό ποδήλατο στο πορτμπαγκάζ να εμποδίζει τις φορτωμένες σακούλες. Με τη σχέση να μεγαλώνει, να «ξεφεύγει», αλλά να θυμάται πάντα τις ρίζες της και τον δρόμο για να επιστρέφει σπίτι.

Το τραπέζι στρώνεται μετά από μερικές ώρες έκρηξης δημιουργικότητας και φαντασίας. Η κουζίνα, με πάθος εικοσάχρονης κοπέλας, σφύζει από χρώματα και αρώματα με τους λερωμένους πάγκους και τα λαδωμένα τηγάνια της. Μια επιστήμη νέα που τώρα γράφεται από τη Λουΐζα και τον Γιάννη. Αυτό το αόρατο ον που ζει στο σπίτι τους σήμερα γίνεται δεκαοκτώ και φαίνεται ευτυχισμένο. Παρόλο που το μπιπ του πλυντηρίου συνεχίζει να ακούγεται από τον κάτω όροφο, ο ήχος από το άνοιγμα του κρασιού σκεπάζει οποιοδήποτε στίγμα καθημερινότητας. «Χρόνια μας πάρα πολλά!», ακούγεται από το στόμα του Γιάννη συνοδευμένο από ένα μακρόσυρτο «μμμμ», τη στιγμή που δοκιμάζει την πιο απολαυστική μπουκιά. Και μέσα στην απλότητα της γεύσης έρχεται η πρώτη και πιο μεγάλη συνειδητοποίηση.

Μια τέτοια σχέση είναι αρκετά μεγάλη για να έχει δικό της πορτοφόλι, να πηγαίνει σούπερ μάρκετ, να μαγειρεύει ένα εξαιρετικό δείπνο και να λερώνει την κουζίνα. Μα το σημαντικότερο είναι πως έχει μεγαλώσει τόσο, ώστε να επιλέγει συνειδητά το ίδιο, ανανεώσιμο συμβόλαιο κάθε μα κάθε χρόνο. Σαν μια ενέργεια που παίρνει ενέργεια από τον εαυτό της. Αρκεί να την τροφοδοτείς πού και πού με μια γεύση γεμάτη αληθινό νόημα.