11.2.2014 | 23:29
και ενω σημερα
περασα μια καλη μερα γυρισα σπιτι πριν λιγο και με επιασε ενα κατι.να σε παρω ενα τηλ,να σου πω τα νεα μου,να μου πεις τι κανεις,να μου πεις αν εισαι καλα.να σου πω σε αγαπαω.να μου πεις και εγω κοριτσακι μου.ενταξει μαλλον παλι μου ελειψε και για αυτο δακρυζω τωρα.ενω ξερω οτι ειναι η σωστη αποφαση ποναει ρε γαμωτο...δε ταιριαζουμε σαν ανθρωποι και το ξερουμε αλλα ρε συ τουλαχιτον με τα δεδομενε 2 βδομαδων πριν ηξερα οτι αγαπουσαμε ο ενας τον αλλον,ειμασταν ερωτευμενοι και οτι με ρωτουσες με το τραγουδι των Arctik monkeys αν ειμαι δικη σου και σου ελεγα οτι μονο εσενα ηθελα.τι στο καλο... επιβεβαιωση ηθελες? αφου ειπες οτι καταλαβες οτι με επνιγες και εγω σε αγαπουσα γιατι σε πηρα και σε περιμενα..απο τη μια ρωτας αν ειμαι δικη σου και με διαφορα 4 μερων λες ετσι οπως εισαι δε σε θελω πια?και στην τελικη ναι εγω σε αγαπαω και σε θελω ακομη.οσο λαθος και ας ξερω οτι ειναι.αλλα δε θα σε παρω αφου δεν εχει ανταποκριση γι ο,τι νιωθω.την επιβεβαιωση αλλη φορα δε στη δινω..η γραφικη ειρηνη.