10.1.2014 | 23:22
και γεννήθηκεν η θάλασσα
Και είδα και θαύμασαΚαι στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνακαι ομοίωσή μου: Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή και γαλήνιοι αμφορείς και λοξές δελφινιών ράχεςη Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος«Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνιγια να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε«Και πολλά τα λιόδεντρα που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σουκαι πολλά τα τζιτζίκια που να μην τα νιώθεις όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σουαλλά λίγο το νερό για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος τουκαι το δέντρο μονάχο του χωρίς κοπάδι για να το κάνεις φίλο σου και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομαφτενό στα πόδια σου το χώμα για να μην έχεις που ν' απλώσεις ρίζα και να τραβάς του βάθους ολοένακαι πλατύς επάνου ο ουρανός για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη» ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!