ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διάβασα τις εξομολογησεις παρακάτω σχετικά με το πόσο επηρεάζει την επιλογή συντρόφου η οικογένεια. Λοιπόν κι εγώ ήμουν με έναν τύπο πολλά χρόνια, λέγαμε να παντρευτουμε μέχρι που ο πατέρας μου έμεινε ημιπαραλυτος από ασθένεια. Κ τότε άρχισε ο σύντροφος μου τα μα,μου,σου κλπ. Στο τέλος χωρισαμε. Και να σας πω κάτι; Καλύτερα. Γιατί οι άνθρωποι στα δύσκολα φαίνονται. Δηλαδή θα έπρεπε να μην σταθώ στον πατέρα και στη μάνα μου στα δύσκολα, γιατί δεν αντέχει ο καλομαθημενος; Που τον πρώτο καιρό που σήκωνα μόνη μου τον πατέρα μου από το κρεβάτι στην καρέκλα, μου έλεγε θα πάθει τίποτα η μέση σου (για να βοηθήσει ούτε λόγος). Βέβαια τις 3 φορές που έμεινε άνεργος, ήμουν η καλή. Στα δικά μου δύσκολα όμως; Ευκαιρία για να φύγει τρέχοντας. Στα τσακιδια λοιπόν. Γιατί τι να τον κάνεις κάποιον όταν κοιτάει τους γονείς, τι λεφτά βγάζεις κι αν έχεις ωραίο σπίτι. ..;; Δυστυχώς η δική μας η γενιά έμαθε στα εύκολα, δεν τον κατηγορώ λοιπόν. Ίσα ίσα θεωρώ πως γλίτωσα και δεν προχωρησα σε γάμο. Κι αν ποτέ βρεθεί κάποιος θα θελα να μείνει για μένα. Θα έγραφα κι άλλα, απλά θα θελα να υπενθυμίσω στα μικρότερα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες, σε όσους κλαίνε για έναν χαμένο έρωτα να έχουν ψηλά το κεφάλι! Κι όλα κάποτε περνάνε κι όλα για κάποιο λόγο γίνονται!